Fotoshoot

De camera staat, de extra lampen zijn geinstaleerd en ik draag kleren die ik niet kan betalen met een maandsalaris, en dan heb ik het over de broek die ik aan heb, de complete set is uit de categorie onbetaalbaar en van het merk daar-heb-ik-nog-nooit-van-gehoord-maar-zal-vast-bekend-zijn-als-je-deze-prijs-kan-vragen. Mijn hoofd iets draaien, serieus kijken, ontspannen, niet lachen en ja.. weer een flits. Jawel dit is wat het lijkt, een fotoshoot en ik ben de hoofdrol speler.

Om de verwarring niet groter te maken dan die al is, zal ik terug gaan naar het begin van het verhaal… Er komt een groep journalisten naar het hotel voor een interview met een van de managers. Ik sta erbij als assistent, lees; drinken inschenken, decor opzetten en allerlei hand en span diensten. Tot dat het interview is afgelopen en ‘ze’ in samenspraak naar mij beginnen te wijzen en gniffelen. Nou spelletjes ken ik nu wel, ja.. ik ben een buitenlander.. een echte.. Maar deze keer was het net even anders… Ze zochten namelijk nog iemand die model kon zijn voor een fotoshoot om wat kleren te showen en mijn uiterlijk paste wel in wat ze zochten (een buitenlander). Natuurlijk was mijn collega iets (lees; veel) enthousiaster dan ikzelf en probeerde mij over te halen het toch maar te doen ‘just for fun, you know’. Eerdere aanvragen en interesses voor dit soort activiteiten heb ik altijd afgewezen, in het kader; past toch niet helemaal bij mij. Maar met mijn nieuwe levensvisie ‘open your mind, arms and heart to new things’ (zie holstee) dacht ik bij mezelf, ach, gewoon doen joh, gewoon omdat het kan. En door mijn drukke werkschema kwam het nog even in het gedrang, maar omdat de dame van het magazine het maar wat graag wilde kwamen we overeen dat op mijn enige vrije dag (zondag) zouden samen komen om foto’s te nemen.
Op de dag zelf zou ik worden opgehaald om negen uur in de ochtend (werd uiteindelijke half 10, je weet hoe dat gaat) om vervolgens naar de locatie te gaan. Daar stond een glunderend team van magazine vertegenwoordigers en een fotograaf met zijn assistenten te wachten.
Het hele gebereuren duurde ruim twee-en-half uur en met een afsluitende lunch was het een geslaagde dag. Foto’s zijn inmiddels gepubliceerd en er werd al voorzichtig gepraat over een volgende samenwerking. Al met al een leuke dag, nieuwe ervaring rijker, nieuwe vrienden gemaakt en wat zakgeld mee naar huis, dikke prima als je mij vraagt.

Licht uit, spot uit..
Alle lichten uit, net op het moment dat ik mijn kamer verlaat. Maar ach, dat kennen we wel, er is vast iemand met de kabels aan het knutselen en heeft per ongeluk de rode aan de gele draad geknoopt of een kink in de kabel en zodra de thee op is, wordt dat vast weer opgelost. Maar deze keer was het anders, het duurde wel iets langer dan vijf minuten..
Maarja, het is en blijft een vijf-sterren hotel, dus ‘the show must go on’. Dus alle restaurants volgen gedwongen het ‘diner bij kaarslight’ thema. Ondertussen wordt er gezocht naar het probleem en ook dat duurt wel even. Dus met een aanpaste menukaart in het resraurant geven we toch een goeie service. Na het diner wordt er kort vergaderd over hoe dan het ontbijt serveren, maar met de neuzen dezelfde kant op (richting de noodverlichting, zodat we elkaar in ieder geval konden zien) zou het toch op een goed niveau kunnen. Al waren de meeste gasten toch wat verbaast toen ze de volgende dat wakker werden in het donker.
Het was ook wat frisjes in het hotel, dus tijdens het ontbijt, bleef ik maar rond rennen met potten koffie, thee en vers gebakken eieren, je kunt ten slotte maar wat doen om mensen blij te maken. Na het ontbijt nog steeds geen stroom, dus ik vond het wel best en besloot gewoon te gaan voetballen. Glorieus verloren, maar met plezier. Terug in het hotel, nog steeds geen stroom. Gelukkig wel warm water en na het douchen maar een boek lezen, want ja wat kun je anders. Tot het moment, halverwege de avond, rond de klok van 8 uur (ruim 24 uur na de onderbreking) werkte het allemaal weer. Dus volgens de gebruiken van onze maatschappij duikt iedereen weer achter zijn laptop, computer en smartphone om elkaar te vertellen dat het allemaal weer werkt. Natuurlijk was niet iedereen en blij mee, maar toen het allemaal opgelost was, konden er gelukkig wel grappen overgemaakt worden.

Verder zijn mijn vrije dagen weer verschoven naar het weekend, dus er kan weer gevoetbalt worden en ook mijn sociale leven (lees; in de bar) heeft weer een boost gekregen.

Inmiddels staan kerst en oud en nieuw voor de deur, dus nog even bikkelen en dan een paar dagen vrij. Misschien toch nog genieten van een aangepaste kerstmaaltijd en wat gezelligheid. De cadeau’s waren dit jaar al vroeg uit nederland, tijdens Dutch-Christmas (sinterklaas), dus met een buik vol pepernoten, chocolade letters en speculaas kom ik de winter wel door.

Bedankt voor het lezen, neem de tijd om de foto’s te bekijken en graag tot een volgende avontuur.

Groet,
Bas