carriere

Of ik vrijdagmorgen (21 maart) tijd heb in mijn agenda voor de Starwood Carrière dag van Xian (vertrek 07:45), uhm, buiten het feit dat ik de donderdag ervoor nachtdienst draai (vrijdag ochtend 07:30 einde dienst), niks op de planning, buiten dat ik hoopte op wat slaap. Dat is mooi.! dat is dan geregeld zegt mijn collega van HR. Niet alleen mag ik mee naar het evenement waar een groep van bijna 200 studenten leert over werken in het hotel en opzoek zijn naar een mogelijk stageplaats, ik mag ook nog speechen. De slaap maar opofferen voor een goed doel (lees; inspireren, promoten en ondersteunen)..
Nadat de drie representanten (directeuren) van de respectievelijke hotels hun verhaal gedaan hebben, de beurt aan mij. Over mijn Starwood loopbaan tot nu toe, met het idee dat ik nog ‘niks’ bereikt/gedaan heb, de speech geschreven als inspiratie voor de volgende generatie.
(noot; voor diegene die onbekend zijn met de hotelketen, onder Starwood vallen merken als Sheraton, Westin, W, St. Regis hotels en anderen.)
Dus na mijn openingszin in het chinees, zoiets van; Goedemorgen allemaal, Welkom en blij dat jullie allemaal hier zijn vandaag, mijn Chinese naam is WeiBoSi en mijn Engelse naam is Bas. Mijn verontschuldigingen voor mijn chinees, verder zal ik vertellen in het Engels en mijn collega zal het vertalen voor jullie (vertaling; 大家早上好，我叫魏博思，我的英文名字Bas. 我非常高兴你们多来。不好意思我的中文不太好，搜易，我说英文，Lynn 帮我翻译) Spelfouten daargelaten, zelf geschreven... luid applaus en verbazing gaan door de zaal.. En zo begin ik mijn verhaal met een kort stukje over mijn stage in 2009 en vervolgens de ervaringen in Sheraton en de recente overstap naar Westin met alle werkervaring en persoonlijke groei die daarbij gepaard gingen, het werd gewaardeerd en de afsluitende zin als volgt; Keep smiling, because a smile never goes out of fashion and is always good for business. Hopende dat ze dat ieder geval onthouden als ze de hotellerie in willen.
Eerlijk is eerlijk wel zenuwachting om voor 200 studenten (+50collega’s) te spreken, maar zeker succesvol en genoten. Daarna voornamelijk foto’s gemaakt met het publiek (de potentieel geïnteresseerden) al was het maar om het hotel te promoten, ik heb in ieder geval +/- 30 nieuwe vrienden op de Chinese Whatsapp en heb zoveel foto’s gemaakt dat ik me voelde als een Justin B. (zonder het talent, de wetsovertredingen en de aap), zoveel foto’s dat mijn kaak zeer doet van het glimlachen en ik achteraf dacht, had ik maar een euro per foto gevraagd dan ik vanavond de hele kroeg kunnen trakteren. Uiteindelijk vooral handen geschud met oud-collega’s en oud-bekenden van andere (Starwood) hotels en trots op mijn prestatie, niet zozeer de speech op zich, maar meer het feit dat ik wordt uitgenodigd om het neer te zetten, ervaring in de rugzak en op naar de volgende uitdaging.

Prijzen
Nouja, niet echt een prijs gewonnen, meer een soort van erkenning. Als een management tool wordt er binnen het hotel maandelijks een nominatie ronde gehouden voor medewerkers met een meer-dan-gemiddelde-performance. Deze maande stond ik in het rijtje van genomineerde en buiten dat.. ook nog met de prijs naar huis, erkenning van gedane arbeid. Zo kreeg ik de prijs voor ‘outstanding care for guests’ (maar eerlijk is eerlijk, met mijn titel als guest relation manager zou het juist niet goed zijn als ik die prijs niet een keer zou verdienen, toch.?!) Wat betekend dat ik de verwachtingen van gasten overtref en zij van hun verblijf genieten. Nederlands als ik ben, verbaasd en te nuchter om er te lang bij stil te staan, ik doe maar gewoon mijn werk, wel leuk om daar erkenning voor te krijgen. Ook weer, in de rugzak, ervaring rijker, de volgende stap is om de zorgen dat de mensen om mij heen dezelfde prijs kunnen verdienen dat zou me pas trots maken.

Voor de rest van het jaar mijn hoofd wel weer genoeg boven het maaiveld uitgestoken, terug naar focus, hard werken en zorgen voor de mensen om me heen.

Ontspanning.
Om werk en privé in goede balans te houden, was ik al een tijdje opzoek naar een ontsnappingspoging in de vorm van een weekendje weg. Andere omgeving, andere mensen. Dus toen ik na mijn afkomende nachtdienst nog 2 vrije dagen zag op mijn rooster, maar weer mijn slaap opgeofferd en de kans gepakt om naar het vliegveld te gaan.
En omdat ik toch veel van dit land wil zien, viel de keuze op een stad waar ik nog niet geweest was. Dit keer Chongqing (je weet wel die stadsprovincie met bij 30miljoen inwoners waar niemand van heeft gehoord). Een kans om een oud-collega op te zoeken, te verdwalen en vooral eten&drinken. Chongqing staat bekend om zijn hotpot (soort van grote pan soep, met vooral chili pepers, om vervolgens kleine stukjes vlees, groente en andere onbekende etenswaren in te dippen. Voor ons bekend als een soort van fondue, maar dan op z’n chinees) en dus vooral veel water drinken tijdens het eten.
Al met al een vermoeiend maar erg gezellig weekend. En omdat het maar een uurtje vliegen is, de tickets niet duur zijn en ik voor een redelijke prijs (incl. medewerkers korting) in een luxe hotel kan verblijven zal ik er nog wel een keer terug gaan, gewoon omdat het kan.

Opkomende avonturen;
1. Familie bezoek
2. Familie bezoek
3. Familie bezoek
Dat zijn toch 3 dezelfde dingen hoor ik je denken, klopt, maar misschien is dat wel omdat dat het gene (en enige) is waar ik me op dit moment mee bezig houdt.

Bedankt voor het lezen.

Groet,
Bas