korte-broeken-weer

38. korte-broeken-weer

Allereerst BEDANKT voor de meer dan 600 pageviews van mijn vorige verhaal over AYNIL, daarbij ook de dank voor de e-mails, sms’jes, whats-appjes en Facebook berichten, het was TOP.! Dat hoofdstuk afgesloten, terug naar de avonturen van alledag.
Zoals het begin van de lente, in China gebeurt dat met het lente festival een familie feest dat ongeveer 2 weken duurt met vooral eten, drinken en vuurwerk. Persoonlijk is dat wanneer het korte-broeken-weer is, korte broek en T-shirt dragen buiten rond lopen of simpel weg op een bankje zitten en genieten van het voorbij lopend volk, in Nederland wordt deze dag bestempelt als ‘rokjes-dag’.

Hotel 100% vol
Dat betekend dat alle kamers in het hotel bezet zijn, jawel inclusief de kamers die bestemd zijn voor mensen die er ‘wonen’ zoals mijzelf. Nou is dat niks nieuws, maar wel een nieuwe kans. Deze keer werkt het namelijk iets anders voor mij dan andere keren. Voorheen werd er een accommodatie in naburig hotel gearrangeerd voor mij, prima voor een paar dagen.
Deze keer kreeg ik de een uitnodiging van een collega om de gastenkamer van zijn appartement te bezetten voor een week. In sommige opzichten vervelend, alles in dozen en naar de opslag van de conciërge. Van de andere kant een kans om te kijken hoe het is om ‘buiten de deur’ te leven. En omdat het glas altijd half vol is en niet half leeg, pak ik die kans.
De route naar mijn nieuwe onderkomen werd me duidelijk gemaakt via foto’s (stuk of 15) die als een soort van broodkruimels (of lege bierflessen) aangaven waar ik links en rechts af moest slaan. Dus door bomen, struiken en straatstenen te vergelijken kwam ik waar ik zijn moest.
Een aangenaam onderkomen, met meer dan genoeg om mezelf niet te vervelen, gelukkig moest er ook nog gewerkt worden, dus daar was dan ook niet echt tijd voor. Waar wel tijd voor was om eens lekker te koken, jawel het plezier van de kleine dagelijkse dingen. Dus met de metro naar de Europese supermarkt om een lekker bord pasta te maken, genieten.. mijn collega deelde die mening. En zo bied deze woonruimte perspectief; kookgelegenheid, rust en lekker zelf huishoudelijk werk doen, gewoon omdat het kan. Zeker het overwegen waard voor een volgend avontuur. Na een week ben ik inmiddels weer terug en staan er nog 4 verhuisdozen te wachten om uitgepakt te worden, wat heb ik veel verzameld in de afgelopen 2,5 jaar, haha.
Na gesprek met de directeur gaf ik aan een overweging te nemen om buiten de deur te verblijven in de toekomst, dat begreep hij, maar liet toch doorschemeren dat hij graag had dat ik in het hotel zou wonen zodat hij met de ‘snel keuze-toets’ op zijn mobiele telefoon mij als een soort van superheld uit een telefooncel tevoorschijn kan laten komen, dus, geniet ik voorlopig van mijn 5-sterren onderkomen en tel ik mijn zegeningen.

Niet 100%
Niet dat ik ziek was, maar toch was het tijd om naar het ziekenhuis te gaan en dan wel naar de afdeling waar de tandarts gehuisvest is, omdat ik opzoek was naar professionele opinie. Na uitstel toch maar gebeld om een afspraak te maken, niet omdat ik geen pijn had, toch wel een beetje, maar meer voor de vrees van hygiëne en faciliteiten (achteraf viel dat 95% mee). Via een oud-collega krijg ik het telefoon nummer van de praktijk waar waarschijnlijk iemand Engels spreekt (wel zo fijn als je niet fit bent) en jawel er wordt in redelijk Engels geantwoord en daar ga ik dan, in eerste instantie om er een professional te laten kijken (belangrijk voor later in het verhaal).
Op oud traditioneel Chinese wijze word na een snelle analyse (en een hoop chinees gebrabbel) in een van de in 5 naast elkaar staande tandartsstoelen besloten om een eerst maar een röntgenfoto te maken. Apparatuur ziet redelijk uit en de Engels sprekend tandarts trekt al snel (iets te snel voor mijn gevoel) de conclusie om maar AL mijn verstandskiezen er uit te halen en nog voor ik in het Engels het woord voor ‘verdovingsmiddel’ over mijn lippen krijg is de eerste verstandskies er al uit, jawel, gewoon met een nijptang, beetje wrikken en hatsiekidee daar is al. Er wordt nog vriendelijk gevraagd of ik ‘hem’ (de tand) nog wil bewaren? Nee, bedankt, daar neem ik dan maar afscheid van. En omdat de analyse was dat de tand in de onderkaak verwijderd moest worden (it is growing in de wrong direction, was de uitleg) mag/moet ook deze tand eruit. Anderhalf uur en 2 tandartsen verder ben ik twee tanden armer en staat de verbazing van hamer, beitel en nijptang op mijn netvlies gebrand. Met een ijszak tegen mijn linkerwang, antibiotica in mijn rugzak en een afspraak voor over 2 weken onder mijn arm wordt ik al aanstarend de deur van het ziekenhuis uitgekeken. Gelukkig mag ik dus volgende week nog een keer terug. Maar ondanks de uitgebreide omschrijving en de angst vooraf ben ik maar wat blij dat ik de keuze heb gemaakt, er werd netjes gehandeld (incl. hechting in het tandvlees om de wond te dichten) en goed voor me gezorgd. Bovenal hield ik er nog een ‘nieuwe vriend’ aan over, want ook hier is het ‘altijd lente in de ogen van de tandarts(assistente)’.

Familie
Inmiddels heb ik ook een reservering gemaakt voor het aankomend familie bezoek en kijk ik daar naar uit. Mijn netwerk ingeschakeld om als lokale gids, professioneel chauffeur en consultant te ondersteunen.

Voetbal
Voor diegene die zich afvragen waarom de NOS recentelijk geen lokaal chinees voetbal heeft uitgezonden, dat komt dat omdat we niet gespeeld hebben, de winterstop duurt hier nog even en zodra de scheidsrechter het weer aangenaam vind om te starten kan ik het stof van mijn schoenen afhalen.
Dat is inmiddels gebeurt, met de start van ‘rokjes dag’ zijn ook de scheidsrechters weer uit hun winterslaap ontwaakt. Na het missen van de eerste wedstrijd (werk) sluit ik bij de tweede wedstrijd weer aan en maakt de zon, het weerzien met oude en nieuwe vrienden de gewonnen wedstrijd(6-1) weer een feest. Jawel gewonnen, het lijkt alsof we na de winter in een andere klasse zijn gaan voetballen en waar we eerst met uitzondering wonnen lijkt het nu regelmaat te worden. In ieder geval weer lekker in wei gerent en wordt er onderling weer druk gepraat over de aanschaf van de zomer tenues, want het is weer tijd voor korte mouwen in het weer waar je ‘met-zonder jas‘ naar buiten kunt.

Bijles
Inmiddels ben ik aan mijn vierde tekstboek begonnen waar geen pinyin meer in te vinden is. Dus alleen nog maar 你好 in karakters en niet meer het ‘nihao’ er onder. Maakt het niet makkelijker maar pusht me wel om meer karakters te leren, wat dan weer goed is. Helpt om eenvoudige dialogen en korte verhalen te lezen. Niet dat ik de illusie heb om ooit de krant te lezen, maar het helpt wel bij de taal ontwikkeling. Het schrijven daarentegen.. niet dat ik het opgegeven heb, maar het is niet direct noodzakelijk en voegt voor mijn situatie niet veel toe, dus dat wordt waarschijnlijk een klassiek voorbeeld van ‘van uitstel komt afstel’.

Bedankt weer voor het lezen en tot de volgende,

Groet,
Bas