nieuwe job

Het eind van de middag en het wordt langzaam donker, het begin van de winter en de dagen worden korter. In de hoofdstad is er al sneeuw gevallen en ook ik heb mijn jas en sjaal weer uit de kast gehaald.
Een mooi tijdstip om achter de computer de kruipen voor een nieuw verhaal en voor de liefhebber, nieuwe foto’s.

Een terugblik op de laatste maand met ontwikkelingen in mijn nieuwe job, de terugkeer van de stropdas, het bakken van een oud-hollandse appeltaart op chinese wijze en het redden van een locale vispopulatie.
Maar ook een vooruitblik, de december maand, bezoek uit nederland en leven in een land waar ik de krant niet kan lezen.

Laten we met het laatste beginnen, in de krant die in het engels vertaald is, een terugblik op ontwikkelingen over de laatste tien jaar in dit land, op binnenlandse veranderingen. Door er een paar te noemen probeer ik inzicht te creëren in de wereld waarin ik leef;
- Er zijn 16miljoen mensen meer lid geworden van de communistische partij (zo ongeveer gelijk aan de gehele populatie van Nederland), dezelfde partij die vooruitkijkt naar de nieuwe leiders binnen partij.
- Het aantal bedrijven op de lijst van ‘fortune 500’ stijgt van 11 naar 69, oftewel, de chinese bedrijven doen het niet slecht.
- Het aantal mobiele telefoons voor elke 100 plattelands familie stijgt van 14 naar 180, er wordt dus volop gebeld hier.
- Het aantal studenten van buitenlands (niet-chinese) komaf stijgt in 10 jaar van 85,000 naar 292,000 volgens mij betekend dat meer interesse in china maar toch ook zeker in de 2de economie van de wereld.
- En ondanks dat er ruim 2miljoen kilometer aan wegen extra is aangelegd, komen er maar ruim 100,000 advocaten bij, toch opvallend als je het mij vraagt.
En verder neemt zo’n beetje alles toe, het bruto binnenlands product, import, export, industrie, dienstverlening en landbouw. Maar ook aantal auto’s in privé bezit en ook de consumptie van electriciteit.
Al lijkt dat allemaal alsof het voor de wind gaat, natuurlijk heeft elke medaille 2 kanten. Zo wordt de consumptie van dagelijkse goederen duurder en kijken buitenlandse investeerders meer naar de (nog) goedkopere regionen van zuid-oost azie.

En wat betekend dat voor die brabantse jongen in het noord-westen van dit inmense land, niet zo veel.. Maar het is wel prettig om in het begin van het werkende leven de kansen te krijgen in een groeiende economie.
Zo ook mijn nieuwe job; werkend voor het zelfde hotel ben ik terug waar ik moet zijn, de afdeling eten en drinken. Met als titel Food&Beverage Service Manager (zonder precieze functie omschrijving) ben ik vooral betrokken van de dagelijkse operatie van het restaurant voor ontbijt, lunch en diner. Daarbuiten ben ik niet ingedeeld voor een restaurant binnen de afdeling, dit betekend dat er ook werk verricht wordt in het kantoor. Plannen om de omzet van bepaalde dranken te verhogen, het reduceren van milieu belastende werkprocessen, de efficientie van openings tijden en personeelsinzet en w.v.t.t.k. (google is your friend..)
Dit betekend ook dat ik sinds de verjaardag van de volksrepubliek china ook weer een stropdas draag, niet dat een verband heeft, maar teovalliger wijs vond het op hetzelfde moment plaats. De stropdas, voor mij een dagelijks ritueel en vanuit mijn point of view een must voor elke hotelier. Maar met ontwikkeling van de hedendaagse maatschappij leek dat even uit het oog verloren, maar omdat niemand bezwaar had tegen het feit dat ik het langrekte stuk gekleurde stof om mijn nek droeg voor functionele doeleinden maar vanuit persoonlijke invalshoek kan ik de stemband beschermende functie ook zeker waarderen.
Verder wordt ik als buitenlander ook nog altijd ingezet voor noodzakelijk activiteiten om de bedrijfsvoering te optimaliseren of versoepelen van dagelijkse uitdagingen. Zo was ik te vinden in de pastry kitchen om een traditioneel nederlandse appeltaart te bakken, bij de entree van het restaurant om vissen te redden van een continue teruglopend water level en het groeten van binnenlandse en buitenlandse overheidsfunctionarissen.
Door het werken in de weekenden is er de laatste maand (helaas) niet gevoetbald. Maar dat zal de restultaten onveranderd blijven, al mis ik de (japanse) gezelligheid op zaterdag ochtend wel. Uiteindelijk ben ik naar china gekomen voor het werk en niet voor een verder reikende voetbalcarriere dus als mijn rooster niet veranderd zal ik opzoek gaan naar een andere vorm van lichamelijke beweging.

Voor zover, uw correspondent uit Xian,

Bas