Pasfoto

Het land waar alledaagse dingen in eens heel on-alledaags (is dat nederlands?!) worden. Zo ook het volgende avontuur, een pasfoto maken. Nou zul je denken, das toch gemakkelijk, op de fiets naar de fotograaf, even snel in de spiegel kijken (ja, zit nergens naar) de beste man vraagt voor paspoort of gewoon, doe maar paspoort standaard zit je altijd goed, klik, hoeveel wil je er, doe maar 8, want je weet ooit nooit, 10euro (inflatie niet meegerekend) afrekenen en 94 seconden later sta je buiten.
Helaas kan dat in china niet, en waarom niet, er zijn hier namelijk onnoemlijk veel variabelen die dit kunstje vrij wel onmogelijk maken als je geen chinees bent. Zo kun je kiezen tussen verschillende achtergrond kleuren, rood, wit en blauw. Rood voor overheidszaken, wit ook en blauw weet eigenlijk niemand, maar mocht je ze ooit nodig hebben, kun je er maar beter een setje van hebben liggen, dan ook nog de afmeting, 1 inch of 2 inch, waarom verschillende maten? Gewoon omdat het kan, nu begint er achter in mijn hoofd toch een klein stemmetje heul hard te roepen, verdient de overheid hier ook nog wat aan of heeft die man in de foto zaak echt niks te doen?!
Anyway, na 13 minuten durend consult van buiten af is mijn collega vol vertrouwen dat we nu toch echt de goede variabelen hebben, witte achtergrond (rode had ik al) 2 inch, (1inch had ik al) en niet lachen en wel betalen.
Is dat ook weer achter de rug, kunnen de papieren in orde gemaakt worden en mijn nieuwe visa en vergunningen worden voorbereid.
Die zijn inmiddels door half china gestempeld en getekend, wat betekend dat ik nog een jaartje mag blijven werken en wonen in het land van de rijst.

Maar niet voordat ik op vakantie ben geweest in nederland. Jawel, dacht niet dat het ooit nog zou gebeuren, maar het is zover, op vakantie in Nederland. Tijd voor familie en vrienden waar het onvertaalbare nederlandse woord ‘gezelligheid’ hoogst op de agenda staat. Want ja, nadat deze een jaar stof heeft gevangen schijn ik hem toch weer nodig te hebben in het land van orde, regelmaat en planning, haha, desalniettemin kijk ik er enorm naar uit, weerzien, gezelligheid en belevenissen.
15 september zet ik voet op nederlandse bodem, wijzigingen voorbehouden. Een weekend met vrienden, veul koffie leuten, ijs-koude koeienmelk drinken, tosti’s met kaas eten en stroopwafels inladen voor de weg terug.

dan is het in eens zaterdag avond, niet referend naar een grappen-verteller uit zuid-oost brabant, maar wel in de zelfde traditie. Zaterdag avond, op de bank, gedoucht, haren in de plooi en net op tijd voor dat de film begint met nog net 10 seconden reclame om een zak chips (paprika of gewone) en cola (tegenwoordig coke-zero) en genieten. Vanwaar deze greep uit de historie? Het was mijn verjaadag, en hoe anders te vieren dan oud-hollands-traditioneel; chips-eten, cola-drinken en film kijken in china.
Gelukkig werden er door collega’s ook nog andere tradities in ere gehouden, taart eten tijdens de middag briefing, een verjaardagskaart met namen en on-traceerbare lipstick afdrukken. Kaarsjes uitblazen, cadeautjes ontvangen en vooral veel handjes schudden, en dat zijn er veel in china. Denk niet dat er zoveel mensen me gefeliciteerd hebben op een dag, maar er werken hier meer dan 400 mensen en ik ben enige niet- aziaat, dus ja ben ik een keer jarig, zal ik het weten ook, al met al een blijde gebeurtenis. Gelukkig was er ook nog een pakket met de post gearriveerd met cadeau’s, slingers en toeters uit nederland, dus dat is niet onopgemerkt voorbijgegaan.
Volgens chinese traditie heb ik ook noodles gegeten, lange noodles voor lang leven. Zo is er weer een evenement om een cross culturele ervaring mee te maken en wel geslaagd kan ik zeggen.

Als laatste evenement deze maand mocht ik deel uit maken van een huwelijks receptie, natuurlijk waren de formaliteiten van certificaten, handtekeningen en stempels al voldaan en was dit uitsluitend een feestje met toch enige ceremoniele activiteiten.
In een grote zaal met 20 tafels, elk 10 personen was er genoeg te eten en te drinken. Traditioneel word er ook op deze activiteit ‘Baijiu’ gedronken, vrijvertaald witte alcohol, maar het is meer dan dat. Een transparant goedje, ruikt naar een combinatie van wasbenzine en spiritus met een alcolhol percentage rond 45 of 55%, waar in kleine hoeveelheden mee geproost wordt. Als afgevaardigde van nederland en europa kan ik niet weigeren mee te gaan in dit ritueel al zou ik deze rocketfuel liever laten staan (waarom rocketfuel?! Sommige geloven dat als je het in je auto gooit deze nog zou starten ook) om maar even aan te geven dat het niet echt genieten is, maar afslaan is geen optie al zou dat een belediging zijn in de gastvrijheid. Tijdens de ceremonie/receptie wordt er nog wat gespeecht, taart gesneden, champagne geschonken, thee gedronken maar wel in snel trein vaart want 2 uur later staat iedereen weer buiten. Met de vraag, wanneer die bas toch eens gaat trouwen, want ja, 24, nog geen vriendin, ik val hier wel kei hard buiten de bood. Met een slecht smoes dat het in nederland vrij normaal is (moeilijk uit te leggen hoor) dat het ook prima is als ik na mijn 30ste trouw, weet ik de gemoederen weer te daren en kan er na wat handtekeningen en foto’s weer terug gegaan worden naar de orde van de dag.

dat was het weer voor zover,
graag tot ziens op nederlandse bodem,
voor afspraken ben ik bereikbaar tijdens kantooruren en ook daarbuiten,

groet,
Bas