bezoek en vis blijven 3 dagen fris

Zegt een oud nederlands-chinees spreekwoord.. Nou met de temperatuur hier (40+) is die vis nog geen 3 uur vers te houden en is het zelfs voor de mussen te warm om van het dak te vallen.

Dus maar terug naar het belangrijke onderwerp, het bezoek. De afgelopen maand zijn er vier delegaties vrienden en bekenden over de vloer geweest en dan is het toch wel leuk om weer en paar dagen lekker nederlands te kunnen praten en over de wondere wereld die China heet, te delen.

Zo waren er eerst Barry en Jeroen, hotello’s van Maastricht die na afronding van hun stage nog tijd hadden voor een reisje door china en ook Xian op de planning hadden. Na de verbazing over de verschillen tussen wereldstad Shanghai en het achterland was er nog genoeg tijd voor een glaasje bier. En zoals zo vaak blijft het niet bij dat ene biertje.. Naar mate de avond vorderde veranderde de ‘chinese yaun’ in een ‘chinese jan’ (houd hierin rekening met een amsterdamse uitspraak) en werd er gelachen, gezongen en gediscucieerd over voetbal met lokale kenners.
Vervolgens kwam er een oud-collega van de Hotelschool op bezoek en werd er bijgekletst over avonturen en belevenissen in China, zij waren op doorreis met vrienden uit nederland en verbleven hier in het hotel.
Ook een kwam Bart op bezoek een student van Hotelschool Maastricht waar ik mee heb gewerkt tijdens mijn jaar werkzaam te zijn op de hotelschool. Ook hij had zijn stage in Shanghai afgerond en op reis door het mooie land. Goed om ervaringen en inspiraties te delen en wie weet worden we in de toekomst weer collega’s ergens in China of daarbuiten werkend voor de zelfde keten.
En als laatste was er Douwe, een voormalig stagiair van het Sheraton in Xian (volgens mij 2007?) die na het afronden van een onderzoek in beijing voor zijn masterthesis nog tijd had voor een bezoek aan xian om oude herinneringen op te halen. Wat begon met een biertje in de lobby bar werd een gezellig avondje stappen waar ze moeiteloos inhaakte met het team-buildings uitje van mijn afdeling, want nog 2 mannen uit nederland mee uiteten en stappen daar zeiden de dames geen nee tegen.

Alle delegaties hebben tegen deze tijd de mooie historie en cultuur van Xian weer achter zich gelaten en ik heb mijn rol al lokale ervaringsdeskundige weer afgerond. Memorabel, interessant en gezellig was het zeker. Een ieder met een andere achtergrond en reden voor het bezoek met de vakantie stemming het achterhoofd was het voor mij ook een stukje ontspanning.

Als zure appel tussen zoete zomerse aardbeien was er ook nog mijn dialoog met een bank in nederland en omdat er in de afgelopen tijd al genoeg woorden aan besteed zijn houd ik het kort. In onze samenleving waar je een wachtwoord nodig hebt om je electronishe post te lezen en op bijna elke website een ik-ben-niet-slim-genoeg-om-mijn-wachtwoord-voor-deze-website-te-onthouden-knop te vinden is kan iedereen aanraden meer tijd te besteden aan welke wachtwoorden je waarvoor gebruikt en hoe je beschermt, update en overzichtelijk houdt.

Terug naar de leuke dingen in het leven.. zo was er vorige week een voetbal wedstrijd die niet verloren ging (uniek opzicht), gewonnen werd er ook niet, maar in de droge xianese zon was het blijde gebeurtenis al was het te warm om te juichen. Aansluitend werd de derde helft doorgebracht in een koreaans restaurant met lachen, eten en drinken en later die dag nadat iedereen wat had gerust en was opgefrist was er ’s avonds nog tijd voor een diner, want voor een deel van de teamgenoten was het tijd huiswaarts te keren, terug naar het mooie japan, de studie voltooid en levenservaringen rijker werd onder het genot van een soort van koreaans steengrillen en één (of meer) glaasje bier teruggekeken op de afgelopen periode, denk ik, want ja al versta ik een beetje chinees, dat japans is toch weer totaal iets anders, dus waar het nou echt over ging tijdens het diner, dat weet ik natuurlijk niet, al was het plezier niet minder, want genieten is in elke taal hetzelfde en dat genieten duurde 4 uur. Gelukkig werd er genoeg geproost, gegeten en gelachen was het een waardig afscheidsfeestje, helaas is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen, maar was het zeker een avond om niet snel te vergeten maar wel één van daar-had-je-bij-moeten-zijn-om-het-te-snappen, denk ik. Om anderen niet in verlegenheid te brengen is er geen beeld materiaal beschikbaar, want als ik iets geleerd heb van jappanners is dat altijd nog beleefder kan zijn en wat het betekend om je dienstbaar op te stellen tegen over anderen, vrienden die verdien je door er zelf een te zijn.. Om dat aan de hand van een voorbeeld duidelijk te maken het volgende;
Japanners eten graag hun eigen gerecht, anders dan het delen van eten zoals chinezen dat doen, oogpunt van hygiene heb ik me laten vertellen, niet met je chopsticks in andermans eten zitten. En daar komt het drinken tijdens de maaltijd met nog een andere invalshoek bij. Je hebt niet je eigen drankje (wel je eigen glas), over de tafel verspreid staan (in dit geval) verschillende flessen halve liters koud bier. En het is dan gebruikelijk om te zorgen dat de mensen om je heen niks te kort komen, dus als een hotello uit het westen probeer ik mijn gentleman/gastheerschap tot uiting te laten komen en te zorgen dat de glazen goed gevult blijven, maar valt het bijna in het niets omdat iedereen hard zijn best doet om voor elkaar te zorgen, een fascinerende ervaring waarin alle tafel genoten continue om zich heen kijken en zich ontfermen over anderen. Het mooie aan dit is, geven is nog mooier dan ontvangen, door het zorgen voor anderen, hoef je niet naar je eigen glas te kijken en zorgen anderen voor jou. Het is als kleine cadeautjes uitdelen aan tafel. Genieten..

Mijn vakantie naar Nederland is nog even on hold. Maar geloof mij, van uitstel komt niet altijd afstel en kijk er echt naar uit terug te zijn in ons regenachtige kikkerlandje en iedereen weer te begroeten, zonder rugbuigingen of tongbrekers.

Dit was het voor zover,
Uw correspondent vanuit China,

Groeten,

Bas