ontwikkeld ontwikkelingsland

Aan alle trouwe lezers van mijn verhalen, bedankt. Nu volgt een greep uit de avonturen van afgelopen maand.
Want waar de chinese economie een tegenvallende groei schijnt door te maken van slechts 8,1% (gehoopt was op minimaal 8,3%) blijft de kloof tussen arm en rijk ongekend. Volgens een nu niet nader te noemen bronnen groeit de detailhandel met 15,2%, de industriele productie met 11,9% en daar boven op wordt voor nog eens 80 miljoen us-dollar geinvesteerd om het nog wat kracht bij te zetten.
Gelukkig zijn er aan de andere kant ook de verhalen van mensen die geen gevoel meer hebben in ledenmaten door werk in lokale fabrieken om luxe producten te maken. En verhalen over mensen die worden ‘gedwongen’ te bedelen, maar houden ze er niks van over. En waar het geld voor de parkeerwachter precies naar toe gaat weet ook niemand.
In ieder geval wist een baas bij ferrari vandaag te verkondigen dat china de nummer 2 markt is geworden en steerft daarbij duitsland voorbij. Dus het land van schijnbare-klaarblijkelijke tegenstellingen doet mee om de prijzen. Maar ten koste van welke pijs..

Voor diegene die het niet hebben mee gekregen, met ons pap gaat het langzaam aan beter. Met hier en daar nog wat drempels en kuilen in de weg lijkt het toch stapje voor stapje de goede richting in te gaan. Iedereen bedankt voor de steun. Dan weet je pas wat iemand een hart onder de riem steken betekend. .

Goed..genoeg serieuze zaken, tijd voor leuke dingen. Onder andere het team-buildingsuitje naar qing-lin mountain en een dagje de tourist/ster uithangen in Louyang. Verder was er weer een (kort) bezoekje aan het weeshuis, hebben we een rondje over de stadsmuur gefietst en na mijn debuut als butler, mag ik komend weekend aantreden als garçon aka loopjongen, simpelweg omdat de klant 'een buitenlander' op het verzoekformulier had ingevuld.

Om een lang verhaal nog iets langer te maken, tussendoor wordt er hier ook nog gewoon gewerkt, plus-minus twaalf uur op een dag, meestal 5 en soms 6 dagen in de week. Het hotel begint zo langzaamerhand op een woonwijk te lijken. Met de verschillende afdelingen als wijkindeling. De ooms van onderhoud en beveiliging, we verstaan elkaar nauwelijks, schudden de hand, helpen elkaar, verwisselen lampen en houden elke gast scherp in de gaten. De dames van de schoonmaak, de tantes in de afwas, de neven en nichten in de restaurants en de klasgenoten achter de receptie en de concierge balie en dan nog de broers en zussen in het management. Zo klinkt het allemaal rooskleurig, maar misschien komt dat om ik vergeet dat er ook een wereld bestaat buiten het hotel.

Gelukkig kom ik ook nog wel eens buiten de deur, zoals afgelopen weekend. Uitgenodigd voor een diner bij de jappanner. Alles was geregeld, online reserveren, online bestellen en afrekenen. We hoefden alleen nog maar te genieten van het eten en het gezelschap. Wel erg chinees om de rekening van te voren te betalen zodat daar later niet om ‘gevochten’ kan worden.

Een dagje de berg op met collega’s is echt teambuilding, want waar er een wandelpad is, is het natuurlijk veel leuker om recht omhoog te gaan. Lekker ouderwets klimmen en klauteren. Toch moeilijk uit te leggen dat me dat zonder veel pijn en moeite af ging, want bas, hoe doe je dat toch, want je zegt net dat ze in jouw land geen bergen hebben. Nouja, gewoon, sta op en loop. Gelukkig was er boven aan de berg nog een tempel te vinden en wordt de entree gecommercialiseerd door een lokale uitbater, zodat er ook nog iemand rijk aan wordt.

Met de trein (239 km/h) naar louyang, bekend om zijn tempel waar de kungfu is begonnen, boeddha beelden in grotten en bloemen tuinen. Met een engels sprekende gids die geen woord engels spreekt in een busje voor 9, toch met z’n 12 instappen en de hele dag geen stap kunnen zetten zonder dat er iemand vraagt om een foto te maken. Als ik die dag 10rmb had gevraagd voor elke foto die ze van me maakt, had ik een maand vrij kunnen nemen en kunnen leven als een god in frankrijk (misschien moeten ze die uidrukking binnenkort maar eens bijstellen, leven als een keizer in china..). Maar aardig als ik ben, konden alle locals zonder enige betaling op de foto. Was ik niet te beroerd om op elke, jawel elke, foto te lachen. Werd ik niet boos als er ongevraagt foto’s werden gemaakt en mochten alle neefjes, nichtjes, broertjes, zusjes, ooms, tantes en vaders en moeders op de foto. Al bleef de doelgroep vrouwen tussen 16 en 26 wel het grootste deel voor zijn rekening nemen. Toch vreemd, ik dacht dat ze nu toch allemaal wel een keer iemand uit europa hadden gezien. Toch niet dus, maar goed om te weten, mocht ik me nog een keer eenzaam voelen heb ik in ieder geval een oplossing, 2 uurtjes met de trein, entreekaartje kopen en ergens op een bankje zitten om handtekeningen uit te delen (werkelijk nog nooit meegemaakt, maar er werd toch echt om gevraagd) en zo nu en dan opstaan en vriendelijk lachen voor de lens van de iphones.

Verder hebben we na een lange werkweek ook weer een succesvolle donotie afgeleverd bij het weeshuis, waar verschillende kinderen afgelopen week een medische ingreep hebben gehad en er nog meer adopties aan zitten te komen. Verder nog een rondje over de stadsmuur gefietst. Helaas waren de tentums al verhuurd maar dat mocht de pret niet drukken.

En voor komend weekend, twee dagen catering buiten de deur. Met het verzoek voor buitenlanders in de bedienende ploeg, mag ik mijn vlinderdas, oberschort en kelnersmes ophalen bij de afdelingen voor uniformen en laten zien dat het hotel wel degelijk andere dan lokale chinezen in dienst heeft. Maar het wordt vast een mooi spektakel, dus ben ik niet te beroerd om mijn vrije weekend op te geven en me te lenen voor een goede omzet voor de club, als ik zo mijn bijdrage kan leveren, prima, ik vermaak me wel, versta er toch niet veel van en met een fles wijn in de hand en hapjes op de schaal kom ik de dag wel door.

Voor de geinteresseerde, er is ook beeld materiaal en om dit verhaal niet nog langer te maken, en foto’s meer dan duizend woorden zeggen, sluit ik het weer af en bericht ik jullie volgende keer over de afwezigheid van een koniginnedagviering, de lente die al zomer is en wellicht weer een voetbal uitslag na mijn afwezigheid afgelopen weken.

Groet,

Bas