einde lentefeest, het weeshuis en meer foto's

Knal, boem, rinkeleking, knal, ohhh..wow! Ja een heugelijk feit is nabij want na 2 weken non stop, en dan bedoel ik non-stop dag en nacht, vuurwerk heeft het einde genaderd. Aan het einde van de nieuwjaars vieringen, 15 dagen na nieuwjaarsdag zijn de chinezen bijna door alle vuurpijlen, firecrackers en wondertollen heen dus tijd om weer aan het werk te gaan.
Dus op de dag van lampionnen festival gaan kinderen traditioneel de straat op en lossen raadsels op, familie diner en zoete dumplings worden gedeeld. En afdeling personeels zaken heeft spellen georganiseerd zoals darten, ringen gooien en raadsels oplossen om prijzen te winnen, het lijkt kinderachtig, maar een ongekende manier om tradities levend te houden. Dit doet met realiseren dat de rijke historie van de chinese cultuur te danken is aan het levend houden van deze traditionele dagen. En zoals een oud-chinees spreekwoord zegt; ‘if you are in rome, do like the romans do.’ Dus daar sta je dan met je plastic dartpijltjes, met de zoete nasmaak van ronde, zoete, witte dumplings nog aan je gehemelte geplakt wordt er gelachen met collega’s om deze traditie in ere te houden op een door HR georganiseerde activiteit. Daarin merk de groepsgezindheid van de cultuur, deze momenten delen en waar collega’s broeders lijken en hierarchie even lijkt verdwenen en plastic dartpijltjes het gesprek van het moment zijn.

Het weeshuis
Aan het eind van de onverharde weg, waar de dakpannen los op de daken liggen, het huisvuil naast de voordeur is opgestapeld er één bus per uur komt die in de richting, slechts in de richting, van de stad rijdt. Een groot terrein met meerdere gebouwen, waarvan er een op een museum lijkt en de rest eruit ziet alsof het er al 100 jaar staat.. De taxi chauffeur probeert in een lokaal dialect duidelijk te maken dat het toch echt hier moet zijn, volgens de krabbels op het stuk papier dat ik hem eerder heb gegeven.
Dus ik sta uit loop een willekeurig gebouw binnen en vraag of ik op het juiste adres ben, dat blijkt niet zo te zijn en een dame op leeftijd wijst me de weg met haar wandelstok. Aangekomen bij het gebouw dat het weeshuis is, word ik verwelkomt en neem ik plaats in het kantoor tot ze iemand gevonden hebben die met mij kan communiceren met meer dan handen en voeten. Dus ik probeer duidelijk te maken dat ik hier ben om te helpen en dat wordt al meer dan gewaardeerd.
Een dag vol verschillende activiteiten, ontvangst aan de deur van gasten die de kinderen willen bezoeken, ontvangst van giften en donaties zoals eten, drinken en kleine hoeveelheden geld en andere vrijwilligers die arriveren om te helpen met het verzorgen van de kinderen, het maken van eten of het schoonhouden van dit indrukwekkende huis met ongeveer 35 kinderen in de leeftijd van 6 maanden tot 5 jaar oud. Weer eens wat anders dan mannen en vrouwen in pakken in 5sterren hotels. Een goede afwisseling om met 2 voeten op de grond te blijven en te realiseren waar het echt om draait, het helpen van naasten.
Na een grote kom noodles gegeten te hebben tijdens de lunch is er ook nog wat tijd om met de kinderen te spelen en ze her en der in het gereel te houden en zo was ik de hele dag in touw.
Een indrukwekkende ervaring en zeker voor herhaling vatbaar. Een positief gevoel en een meer dan positieve bijdrage aan de maatschappij, moe maar voldaan.
Het laatste avontuur van de dag was de weg terug naar huis. Aangezien ik de taxi chauffeur niet duidelijk kon maken dat hij me ook om 5 uur weer moest komen ophalen moest ik een andere weg naar huis vinden, want aan de rand van de stad komt niet zomaar een taxi voorbij rijden..Dus door middel van digitale woordenboeken die chinees in engels vertalen en andersom wordt me duidelijk gemaakt dat ik via busA, metro1 en busB of taxi uiteindelijk toch echt thuis kan komen. Aangezien ik niet weet waar ik in of uit moet stappen wordt ik vriendelijk vergezeld door een collega vrijwilliger die me helpt de weg naar huis te vinden. Waar de heenweg 25 minuten kostte per taxi was terugweg per bus, metro en weer bus bijna 2 uur, dus al met al een vermoeiende dag..
Desalniettemin kom ik terug voor meer en heb ik me al ingeschreven voor komende zondag voor nog een dag uit helpen in het weeshuis.

In het weekenden wordt er ook nog altijd gevoetbald en al zijn de resultaten niet om over naar huis te schrijven, de foto’s zijn deste interessanter, daarom verwijs ik je graag naar het beeldmateriaal van team foto’s en heuse actiefoto’s zodat jullie een beeld krijgen bij mijn voetbalvrinden.


mede mogelijk gemaakt door,
Bas Wilbers