De massage

Witte sokken, een beetje vies van het lopen op de tegelvloer, maar ach het kan er mee door. Mijn schoenen ingeruild voor een paar slippers en mijn jas aan de kapstok gehangen. Wachtend op wat komen gaat, zet ik de tv aan, zoekend naar een kanaal met engelse geluiden, maar de zoektocht eindigd tervergeefs in een sportkanaal met een chinese volleybal wedtrijd.
Dan komt er iemand binnen en praat in een onverstaanbare taal (blijkt later gewoon chinees te zijn) en vraagt of ik wat thee wil drinken. Beleeft als ik ben bestel ik wat, iets met kruiden en met veel positieve effecten voor het lichaam, ik voel me meteen gezonder.. Nederlands als ik ben bestel ik de goedkoopste thee, al is alleenmaar omdat ik er niet ben voor de thee maar me verplicht voel om toch iets te bestellen.

Vervolgens wordt er een grote houte emmer naar binnen gesleept, ja gesleept, want waarom dragen als slepen ook doeltreffend is, het ziet er misschien minder charmant uit, maar ach, who cares. Zoals ik al zei een grote houte emmer met daarin een plastic zak en heet, heul heet, water. Daar wordt vervolgens een poeder achtig goedje ingegooid en de massage kan beginnen.
Al moet ik heel eerlijk zeggen dat ik nooit fan ben geweest van massage, het idee dat er een wild vreemd persoon knijpt, duwt en trekt aan mijn benen en armen heeft me nooit kunnen enthousiasmeren. Vooral het feit dat het onbekend is en ik niet weet wat er gaat gebeuren maakt het onwennig. Dus ik besluit de masseuse vriendelijk te groeten en nadat ik haar naamkaartje heb gelezen en weet dat ze nr. 34 is (juist ja, geen naam maar een nummer) voelt het al wat vertrouwder en zijn we in ieder geval geen wild vreemde meer van elkaar en ze kan beginnen.

Na het lange week werken in het hotel, veel uren staan en lopen zijn mijn benen en vooral mijn voeten vermoeid. De zaterdag ochtend voetbal wedstrijd nog in de benen is een massage wel verdiend al zeg ik het zelf. Ik zet me over de oncomfortabele situaties heen en probeer te ontspannen.
En zo na 80 minuten voel ik me zowaar ontspannen en verlaat ik het massage huis met beter gevoel in mijn benen en aangenaam gevoel in mijn voeten.

Achter bekeken gaat dit verhaal misschien helemaal niet over een massage maar over keuzes maken. In een land ver van de thuis basis, in het onbekende, interessant en altijd uitdagenende en slopende land van de witte rijst, nummer 148 (babi pangang) en extra sambal.
Keuzes maken en afwegen wat de gevolgen zijn. Niet wetende wat goed en minder goed is. En net op het moment dat je het denk te snappen het toch weer precies het tegenovergestelde blijkt te zijn.

Gelukkig zijn er genoeg adviezen van de mensen om me heen, zoals;
- wil je de chinese taal leren? Vind een chinese vriedin.
Voor mijn zouden taal lessen of een online programma logische antwoorden zijn, maar daar heb ik dan toch aan het verkeerde eind. Want een vriendin is meer behulpzaam. (dit antwoord is af te lezen aan het van oor tot oor glimlachende gezicht van mijn collega.
- wil je van je verkoudheid af? Eet rauwe knoflook
Voor mij een medicijn, een goede nachtrust en wat thee met honing logisch zijn, maar zonder direct toewijsbare redenen schijnt de knoflook beter te zijn.

En zo beland ik regelmatig in verrassende situaties en kan ik er (achteraf) vaak om lachen. En na 4 maanden voelt het redelijk vertrouwd en ben ik nog altijd optimistisch en enthousiast over mijn keuze. Inmiddels is de familie onderweg naar hier en zal ik de komende dagen, incl. de jaarwisseling, samen met ze doorbrengen om vervolgens een paar dagen de stad te verlaten en onder andere het wereldberoemde panda onderzoekscentrum in Chengdu te bezoeken.

Voor meer verhalen vol vermaak, lees ook volgende keer weer in het jongensboek van ‘Bas en de ontdekkingsreis aan het einde van de zijderoute.’

Voor iedereen die leest en ook vooral ook voor iedereen die het niet leest, ik wens je het beste voor 2012 en vooral een gezond en vreugdevol jaar.

Cheers,
Bas