FaMen Si, Terracotta en het jaar van de draak

Ja..hij leeft nog..ja..hij leeft nog.. Zoals het klinkt vanuit iedere vriendengroep na een week afwezigheid van een enkeling in elke lokale kroeg in het brabantse land. Dus ook wel toepasbaar voor een maand geen verhaal vanuit china lijkt me zo. Dus lieve kijkbuiskinderen..een nieuw avontuur van ‘Bas en de gele koorts.’ nu ook met foto’s, dus voor diegene die meer genieten van een menukaart vol met foto’s dan het verhaal van de chef, zie de beeldframe’s die meer dan 1000 woorden zeggen.

Zoals elk goed boek begint ook dit verhaal midden in een hoofdstuk. Boven op de Famen tempel. Waar niet alleen ik foto’s wil nemen van het inmens gebouw, maar er ook foto’s worden genomen van mij, al dan niet met chinezen. Een dag ondergedompelt in chinese cultuur, verhalen en mooie kiekjes voor familie en vrienden. Een indrukwekkend gebouw, nog indrukwekkendere verhalen en een onvergetelijke ervaring. Met een bezoekje aan verschillende graven van oude heerser van dit onvoorstelbare grote land. Een dag van bezinning en een ontdekking van chinese cultuur en mezelf.
En chinees, cultureel en historisch als het is, zit er toch ook een chinees zakelijk deel in het verhaal. Want de tempel die gebouwd is en de boedha beelden er aan voorafgaand alleen gemaakt om toeristen naar het ene gebouw te brengen oud en nieuw china naast elkaar. Met dat orginele vingerbotje dat meer dan 1400 jaar oud is, in een oude tempel die inmiddels meerdere malen verwoest en herbouwt is en officieel heropend in 1984. De kick-of om er geld mee te verdienen, want van het orginele gebouw is weinig meer over. Wat mij eerlijk gezegt ook minder intereseerd. Het geen daadwerkelijk interessant is, is het verhaal dat erbij hoort. Mijn collega, vriend en lokale tourgids Micheal was die dag ook de chauffeur om samen met Laura en mij naar de tempel te gaan.

Een week later een nieuw uitstapje. Deze keer met Irene naar de wereldberoemde, lokale, eeuwenoude, ongekende, onvoorstelbare Terracotta Warriors. Dè must-see sight seeing attractie van Xi’an en omstreken. Een leger van versteende eenheden van een keizer uit een chinees verleden. Erg indrukwekkend om te realiseren dat mensen ‘back in the days’ hiertoe in staat waren. En toch ook een met een interessant verhaal, geen geschrift of plattegrond dat door de eeuwen heen door mensen verteld werd dat hier een wereldwonder ligt begraven. Maar een boer in het jaar 1974, nee niet ’73 en niet ’75, maar 1974, het jaar dat dit leger van 8.000 soldaten, kapiteins en generaals ontdekt werd. Gebouwd in de derde eeuw voor christus door 700.000 werkers.
En ook al had ik het twee jaar geleden al gezien, toch zeker de moeite waard om opnieuw te gaan kijken, met nieuwe ontdekkingen en nieuwe verhalen.
Beide goede tijdsbestedingen voor vrije dagen en te genieten van de wereld buiten het hotel.

Vervolgens richting het einde van de elfde maand van het jaar, want maanden hebben geen naam, maar een nummer in china. Dus als het rooster voor september klaar is aan het eind van oktober, denk dat het simpelweg een verwisseling is van woorden en geen grote fout.
Een maand van terugkijken op het afgelopen jaar, vooruitkijken naar twintigtwaalf (2012). Het jaar van de draak, mijn jaar. Want een nieuwe cyclus van 12 jaar begint opnieuw na mijn geboorte in ‘88. Een speciaal jaar volgens de chinezen. Een jaar waarin je 365 dagen lang een rood kledingstuk of sieraad draagt. Een jaar waarin je extra voorzichtig bent, geen rare fratsen uithalen, geen verre, potentieel gevaarlijke reizen maken. Een jaar van bezinning en leven met zorg en aandacht om te groeien als persoon, de volgende gelegenheid rondom mijn 36ste verjaardag. Dus nu de tijd om rood ondergoed te kopen, een halsketting of armband om me nog meer dan ooit te voren in te leven in deze eeuwenoude altijd ontwikkelende cultuur.
Een maand waarin ik me realiseer dat ik alweer 3 maanden hier ben, tijd vlieg als je lol hebt of veel werkt, haha. Een tijd waarin ik nieuwe mensen leer kennen, nieuwe werkervaring opdoe en groei in alle mogelijk manier op persoonlijk, professioneel en prive gebied.
Nieuwe vrienden, stagiaires die op het punt staan terug te keren naar spanje. Interessant hoe is in een relatief korte tijd, kort op elkaar levend een hechte band kunt ontwikkelen. Gedeelde ervaringen en ervaringen delend voelt het als een tot ziens een wederzien in de (nabije) toekomst.
Nieuwe kennissen, collega’s sommige werken er al meer dan 10 jaar, anderen nog geen maand. Een ieder met zijn verhaal, zijn ideëen. Een wereld die dag in dag uit meer energie kost dan een man kan eten en indrukken achterlaat die onbeschrijflijk lijken en onbetaalbaar blijven.
Nieuwe figuranten, mensen die deel uit maken van het leven, maar er geen directe invloed op lijken te hebben en toch noodzakelijk zijn. Mensen boven op een berg, pratend over die blanke man, foto’s maken van mij in plaats van het graf van een keizer. Mensen in het voetbalteam die na de wedstrijd met je op de foto willen, mensen op straat die zich afvragen van welke planeet (uhm.. welk land) je komt, mensen in de stad die een willekeurig gesprek aanknopen om hun engels te verbeteren of gewoon om te kunnen delen dat een westerling deel uitmaakt van hun leven.

Zoals sommige van jullie inmiddels al weten heb ik intussen ook ‘promotie’ gemaakt en mag ik twee teams leiden, 2jobs, one man, een welcome uitdaging. Genoeg werk te doen om de teams te sterken en mezelf minder te mengen in dagelijkse operatie. Erg interessant om niet alleen verantwoordelijk te zijn voor mezelf maar ook voor andere teamleden.
En zo was afgelopen week ook mijn beoordeling gesprek en de uitkomst is dat ik mag blijven en ze vertrouwen hebben in mijn werkwijze. Goede werkhouding, teamspirit en communicatie. Al mag ik mijn chinees nog verbeteren en meer in detail op de hoogte zijn van dagelijkse werkzaamheden zodat ik als onafhankelijk teamleider kan werken. Keep up the good work zei mijn leidinggevende en dan kan ik misschien nog verder groeien dan tot op heden, zowel persoonlijk als professioneel, een beoordelingsgesprek dat bevestigd wat ik al wist, maar nog belangrijker een goede band met de mensen om heen, iets dat in china waardevoller kan zijn dan elk anders..

En Inmiddels is ook er ook nieuwe afdelings manager boven mijn leidinggevende. Dus met een overvolle e-mail box, updaten en verbeteren van dagelijkse werkzaamheden en het continue trainen van mensen, hoef ik me voorlopig niet te vervelen en leer ik van een jonge ervaringsdeskundige die het niet altijd makkelijk maakt maar wel op een goede manier de druk opvoert.

Ook de voetbal resultaten zitten in de lift, laatste twee wedstrijden gewonnen. Dus genieten en elke dag vol nieuwe ervaringen. En ondanks dat het weinig waait, lijkt het me voor de wind te gaan.
‘A journey of a thousand miles begins with a single step..’, ‘Listen to all, plucking a feather from every passing goose, but, follow no one absolutely’ en ‘A person who say it cannot be done should not interrupt the man doing it.’ zijn slechts enkele Chinese wijsheden die de invalshoek van de kijk op het leven helpen dynamisher en interessanter te maken.

Tussen de noodles en de rijst door,
Groeten vanuit Xi’an,
Bas