short stories; by bas wilbers

Afgelopen week was het dan zover, nederlanders in het hotel. En dat mijn collega’s mij waarderen blijkt op momenten als deze. Nadat de nederlanders waren ingecheckt werd hen duidelijk gemaakt dat er ‘a dutch guy’ is in het hotel.
Als mede-nederlander kon ik niet anders dan een ‘nederlands’ welkom geven aan deze landgenoten. Tijdens het diner heb ik de voorbereidingen getroffen inzake vervoer en planning voor de volgende dag, aangezien ze maar één dag in xi’an hadden, dus een tour naar de terracotta warrioirs en andere sightseeing attracties was het plan, alles geregeld en ze konden genieten van het diner.
Omdat ze al meerdere jaren naar, en door, china reizen, kijken ze niet op van enkele bijzonderheden, gelukkig heeft xi’an ze kunnen verbazen en was ik blij dat ik nederlands kon spreken en deze mensen een prettig verblijf kon geven.

Afgelopen zaterdag was het weer tijd voor voetbal. Een andere tegenstander, een ander veld, dezelfde japanse voetbal vrienden nog steeds zonder voetbalschoenen.
Met een aangename temperatuur rond 15 a 20 graden, arriveren we op het universiteit terrein, waar meerdere lange rijen (+/- 100 man) chinezen staan te wachten voor kleine gebouwen, voor wat later job-hunting blijkt te zijn. De economie groeit niet meer super hard (exacte cijfer weet ik niet) maar het aantal afgestudeerde aan de universiteiten groeit enorm, dit geeft uitdagingen voor jonge mensen en bedrijven kunnen kiezen uit ‘slands beste.
De voetbal tegenstander leek goed georganiseerd en geeft de indruk langere tijd samen te spelen. Niet alleen daarom zijn ze sterker, maar volgens de japanse analyse, na de wedstrijd, waren wij ook zwakker. Al werd mijn inzet erg gewaardeerd, dit alles mocht niet baten want de wedstrijd werd verloren met 5-0. Het mooie aan mijn japanse voetbal vrienden is het plezier in het spel en de vreugde van het samen zijn, natuurlijk werd er kort gesproken over waarom we verloren, maar de vreugde onderling overheerst.
Aangezien ik verder die dag geen plannen had, ging ik mee voor de lunch. Niet het gebruikelijke ‘frietje-met’ of ‘broodje-bal’ in de gemiddelde nederlandse voetbal kantine. Nee, wij gingen koreaans eten, wat hier niks speciaals is, maar anders dan anders is het niet een tafel vol kleine gerechten waar iedereen van eet met zijn chopsticks, nee, we hadden allemaal een eigen gerecht. Ik ging met de meerderheid mee, voor wat op de foto leek als het een gerecht met rijst, vlees en groente. In realiteit was dit gelukkig ook zo, een soort van koreaanse-wiener-schnitzel met rijst en een salade. En ondanks dat ik weinig tot niks versta van de japanse taal was de vreugde merkbaar en leek het verlies snel vergeten. En ook ontdekte ik waarom we allemaal onze eigen gerechten hadden, jappanners houden niet altijd van het delen van gerechten, ze prefereren een eigen gerecht vanuit het oogpunt van hygiëne, zodat niet iedereen met zijn eigen bestek elkaar eten aanraakt, chinezen hebben hier beduidend minder moeite mee.
Tijdens de lunch werd er nog gesproken over een nieuw tenue, wat ongeveer 50rmb, 6 euro zou gaan kosten. Ik mocht de maat kiezen, doe mij maar XL, vergelijkbaar met de europese maat L, maar omdat de chinezen gemiddeld kleiner zijn, heb ik een maatje groter nodig. Dan het land naar keuze, ik kies voor nederland, later blijkt dat de groep voor spanje heeft gekozen, dus wie weet spelen we volgende keer in tenue’s van portugal of engeland, maar het werd in ieder geval beleefd gevraagd. En dan het nummer voor op het shirt, ik dacht aan NL, doe maar nummer 14, dat kon helaas niet. Na een gesprek bleek dat, 7,8,9 en 10 al bezet waren, dus mijn keuze was 11 of 11, ik besloot dus om voor 11 te kiezen. Over enkele dagen/weke zal ik jullie berichten wat het definitief is geworden.

Naar de kapper..
Naar de kapper gaan is een activiteit zonder veel ‘kop’ zorgen in nederland, natuurlijk wordt er nagedacht over een kapsel, lengte en kleur. Voor mij een simpele bezigheid, echter in china is dat ‘net ff’ anders, hier spreekt de kapper namelijk geen nederlands en slechts beperkt engels.
Dus een bezoek aan de kapper kan zorgwekkend zijn als je niet precies kunt uitleggen wat je wil, dus ik ga naar de hotel kapper en maak een knippende beweging met mijn vingers en neem plaats in de stoel, gelukkig weet de kapster wat ze doet en kan ik met een gerust hart naar mijn hotel kamer en voor een prijs van 3,20 euro is het money well spend.

Nederland wint WK honkbal
“PANAMA-STAD - De Nederlandse honkballers hebben zaterdagavond (plaatselijke tijd) in Panama voor een sensationele prestatie gezorgd door de wereldtitel te veroveren.
De equipe van bondscoach Brian Farley versloeg grootmacht Cuba, 25-voudig wereldkampioen, in een zenuwslopende finale met 2-1.” Aldus nu.nl
Zo blijkt dat ik zo af en toe een poging doe de nederlandse berichtgeving omtrent het nieuws te volgen, echter blijft de context en impact van de berichten in NL onbekend.
Zo ook het bericht over onze jongste wereld kampioenen, waar we vorig jaar geen wereld kampioen voetbal werden, zijn we nu wereld kampioen honkbal, hiep hoi. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik niet wist dat ‘wij’ goed waren in honkbal en dat er een wereldkampioenschap plaats vond. Buiten dat kan ik zeggen dat het toch leuk is om dit soort momenten te ervaren.

En waarom is dit boeiend.. omdat hotel life soms op een vissenkom lijkt, met veel activiteiten aan de binnenkant, maar hetgeen buiten het glas lijkt een ontastbare wereld die ogenschijnlijk meer effect heeft op het dagelijkse leven dan dat ik me realiseer.

Door de drukte op het werk, velly much impoltant people, was er dit weekend helaas geen tijd voor voetbal noch de bruiloft van mijn collega frank. Doordat verschillende collega’s ontslag hebben genomen is er meer werk te doen, hetgeen weer mogelijke kansen bied voor mijn carrière in de hotel sector. Want veel voordelen heeft; werkdagen van 8u tot 20u of soortgelijk, gedurende 12 uur, altijd iets te doen, altijd een probleem om op te lossen en altijd zorgen voor de mensen in het team waarmee je werkt, want er altijd wel een vacature, sollicitatie of exit gesprek.
Al met al denk ik dat al deze ervaringen er toe bijdragen dat ik zowel persoonlijk al zakelijk kan groeien, de vraag is meer, waar wil ik naar toe groeien. Een vraag die alleen beantwoord kan worden als ik weer waar ik vandaag kom..
Genoeg gefilosofeerd.. back to reality..
Veel chinezen altijd en overal, noodles met zwarte groente als lunch en uitspraak van het engels dat zo af en toe op russisch of zwahili lijkt.

En natuurlijk zijn er ook momenten dat ik hoopte dat nederland dichterbij was dan 7938.29 kilometer, maar zoals een wijs man ooit zei;’ er komt niks op je pad dat je niet aan kunt’ en een wijze vrouw die ooit zei;’je moet het zelf doen, maar je staat er nooit alleen voor’.

Vanuit een regenachtig xi’an,
Uw correspondent voor ‘brabanders over de heule wereld en andere sterke verhalen’,

Bas Wilbers