Feels good to be home

Waar was ik gebleven..ohja..het weekend.

Vrijdagavond was er tijd voor een glaasje bier en een chinese live band in de stad, zaterdag even naar het centrum geweest voor een koffie bij starbucks met Laura (staigiaire uit argentinie) en zaterdagavond was het BBQ-time. Niet zoals in NL met grote stukken vlees, sausjes, salades en stokbrood; nee, chinese bbq is alles op stokjes, varkenslever, kippenvlees, varkensnier en meer diersoorten waarvan de naam niet in het engels werd vertaald, met daarbij wat noodles (met de keuze tussen super pittig en extreem pittig) en natuurlijk een flesje bier om, vooral met elkaar, te proosten. Toen we allemaal genoeg hadden gegeten, gingen we naar een van de jongens thuis om nog een potje te kaarten en een spelletje voetbal op de playstation te spelen, waar natuurlijk het duel ned-china moest worden uitgevochten, na goals van snaidier, ven bummul en vendie viaert lijkt het me wel duidelijk wie er heeft gewonnen.

Daarna kon eindelijk de eerste werkweek beginnen met training op de afdeling reserveringen, de lounge en met de receptie-manager. Niet zo spannend omdat ik me nog veel kon herinneren van mijn stage periode, maar wel makkelijk om op deze manier kennis van zaken en onderlinge contacten te updaten. Verder is het voor mij ook ‘gewoon’ werk en met een goed gevuld hotel (+/- 85%) is er genoeg te doen.
Zo heeft ook iedereen wel een mening over wat mijn werk in zou moeten/kunnen inhouden zoals; het leiden van een team, het geven van trainingen in gastvrijheid en engels, het organiseren van activiteiten voor gasten die in het hotel wonen, het maken van roosters, behandelen van vragen en klachten, het creeëren van team-spirit en natuurlijk de interactie met gasten voor, tijdens en na check-in en check-uit en alles er tussen.

Hetgeen wel voor verrassingen zorgt zijn de zaken rondom het werk, zoals het ziekenhuis bezoek op donderdag. Niks ernstigs, maar een soort van ‘jaarlijkse controle’ (chinese APK-keuring voor de bevolking) met een bloedafname en een röntgenfoto zonder dat er een ontbloot lichaamsdeel aan te pas komt, heel bijzonder zo’n röntgenapparaat, waarom moet dat in NL eigenlijk wel.?
Hetgeen wel grappig verliep omdat ik werd geinformeerd via een klein geel briefje van de secetaresse van de afdeling en op de dag zelf werd ik ‘opgehaald’ in de lobby door de hotel dokter (met daarbij natuurlijk iemand die fungeerde als tolk), maar.. ik had geen pasfoto, groot probleem! Nee, geen probleem want het ziekenhuis heeft een (huis)fotograaf die daarin voorziet, IDEAAL (ideeetje voor in nl?). Vervolgens langs verschillende stations, met stempels, papieren, handtekeningen, nog meer foto’s, lachen, doorlopen, wachten, aansluiten en doen alsof het ontzettend gezellig is. Want ik werd aangestaard en de medewerkers van het ziekenhuis hadden weer genoeg gezien om een week te lachen en roddelen omdat ze ‘een buitenlander’ hadden gezien.
En als klap op de (chinese) vuurpijl, ben ik verhuisd en wel naar de andere kant van de gang zonder direct toewijsbare reden. Of zoals mijn collega zei; ‘please Bas, take this key and move your belongings to room 413.’ Dus ik toen ik vroeg waarom, was het niet meer dan ‘because..’. Maar nu woon ik in ieder geval naast de kapper, de stagiaires en de hotel band en er zal binnenkort dan ook een welcome-to-the-neighbourhood-feestje zijn.

en als slagroom op de taart, liet een gast een zeer positieve comment-card achter na zijn verblijf, refererende naar 'the "dutch" tall manager in the lobby' (that would be me:)). Volgens de gast verdiende ik een speciale vermelding voor friendly and helpfull service because I went 'the extra mile' to assist him and other members of the group he was traveling with. Het feit dat 'onbekenden' schrijven dat mijn 'simpele' daden 'outstanding' zijn geeft dan weer genoeg energie voor de rest van de week/maand/jaar.

vanuit het regenachtig, stoffig China wens ik iedereen een happy mid-autumn day festival and may everybody enjoy his or her mooncake with his family, thank you.

Zaijian,
Ba-se