Kinderfeestje.!

Het werd weer eens tijd voor een update vanuit dit pitoreske dorpje, gelegen in de binnen landen van een land waar mensen die dezelfde taal spreken niet altijd even goed met elkaar kunnen communiceren, maar daar over later meer.

Zoals gewoonlijk zijn er weer genoeg leuke,gekke,rare,indrukwekkende, ongelofelijke en bizarre momenten geweest om een verhaal over te schrijven. Waar was ik gebleven..terugkomst uit shanghai en een update over stage.

Ik denk dat t leuk is als ik vertel over de spraakmakende zaken die ik hier mee maak. Want verhalen over 8/9 uur achter elkaar stil staan vind natuurlijk niet iedereen spannend. Om maar gelijk met terugkoppeling te komen op t vorige verhaal. De man in kwestie die ik trof in een restaurant in shanghai was afgelopen week welgeteld 1 dag in Xi’an. Natuurlijk stond ik net die dag in de lobby om gasten te verwelkomen en was het ook weer een vreemd weerzien met een man die ik eigenlijk niet ken, maar inmiddels regelmatig tegenkom in (ergens) china. Dus weer even bijgepraat en elkaar geupdate over wat er in de tussentijd was gebeurt, it’s a small world.

Een ander fenomeen is het als er een groep uit holand aan komt. Nee dat is niet verkeerd geschreven, de chinezen hebben er gewoon een beetje moeite mee dat mensen zeggen dat ze uit holland komen, het land the netherlands heet en de nationaliteit van deze mensen dutch is. Want natuurlijk ook volkomen logisch en begrijpelijk is. Op de dag van aankomst werd ik ’s morgens op weg naar en tijdens het ontbijt meerdere malen aangesproken dat er ‘people from holand country’ naar t hotel zouden komen. Tijdens de middag briefing maakte ik nog een klein vreugde sprongetje om aan te duiden dat ik het wel leuk vond om landgenoten te ontmoeten. Na een lange dag wachten kwamen deze mensen rond de klok van23:30u. aan in t hotel. Waarbij ik mijn verassing had voorbereid. In een land waar veelal chinees word gesproken en slechts een beetje engels, stonden de gasten raar te kijken toen ze begroet werden met een ‘goede avond welkom in sheraton’. Na deze begroeting was er natuurlijk genoeg gespreksstof. Wel fijn om mensen in je eigen taal te kunnen vertellen over t hotel, de stage en het leven in xi’an.

Een ander heugelijk feit is het wanneer er mensen uit spanje vergeten zijn hun credit card te activeren in spanje en dat aan een nederlander met gebrekkig spaans werkend in china uit wil leggen. Het word pas echt leuk als deze zaak zich voordoet om 23:15u. op t moment dat ik eigenlijk mijn shift wil afsluiten na een lange dag werken. Om deze werkdag nog iets langer te maken dan dat deze al was ging ik de uitdaging aan om deze huilende vrouw op leeftijd te helpen met haar probleem. Ik zal jullie de details besparen, maar ik stond met mijn handen in t haar en na 1.5 uur was t dan zover. De fax was onderweg naar spanje, die daarna gecheckt zou worden en vervolgens verder gestuurd zou worden naar shanghai waarnaar deze tourist naar op weg was. Ik kan je vertellen dat ik als onervare hotelmedewerker nogal zenuwachtig werd van t feit dat ik in 3 talen stond te communiceren om dit voor elkaar te krijgen. Rond de klok van 1 uur ’s nachts ging ik dan ook met een voldaan/vermoeit gevoel naar mijn kamer en ook de vrouw in kwestie was blij met de hulp die ik haar had geboden. Dit zijn van die zaken die je weken op de been houden en waar je stiekem toch wel naar uitkijkt op dagen dat de bezetting in t hotel niet boven de 50% uitkomt en ze letterlijk staat te wachten op iemand die je kan aanspreken in een taal die door beide personen begrepen word.
Natuurlijk zijn dit leuke dingen tijdens t werk, maar er word ook uitgekeken naar dagen dat er niet gewerkt hoeft te worden, want dan weet je pas hoe fijn t is om niet te ‘werken’ (lees: stilstaan is het favoriete werk van de gemiddelde chinees). De dagen waarop niet bijzonder veel op de planning staat en we vooral genieten van t mooie weer zijn erg goed bevallen. Buiten dat zijn we ook wederom op zoek gegaan naar panda’s. Na deze inmens populaire dieren vorige keer te hebben gemist in de dierentuin dachten we meer kans te hebben in een broedcentrum. Maar aangezien panda’s de meest luie dieren zijn op de wereld was ook dit niet echt een succes. Buiten de panda’s vonden we in dit park vele interessante onbekende dier soorten als ganzen, beren, vogels en een pauw, erg interessant natuurlijk. Ook vonden we uiteindelijk 2 SLAPENDE panda’s achter glas. Daarbij was t glas zo smerig dat de dieren nauwelijks te zien waren, laat staan te fotograferen. Dus we zijn weer terug gekropen in onze privé taxi hebben de route van meer dan een uur weer afgelegt om vervolgens uitgelachen te worden nadat we dit verhaal verteld hadden.

Natuurlijk word er verder ook vooral lekker gegeten, her en der een drankje gedaan en de dvd-collectie word inmiddels ook niet kleiner. Maarja, de nieuwste dvd’s voor 1 euro kun je natuurlijk ook niet laten liggen. Inmiddels ben ik er ook ingeslaagt schoenen en andere kledij voor de zomer te kopen en ja dat kan gewoon in t chinees. En dat ze je dan ontzettend raar aankijken neem je maar voor lief, haha.

Ohjah, stage..daar houd ik me ook nog mee bezig. De week na het vorige verhaal was t erg druk met meer dan 90% bezettingsgraad. Daarna werd het iets minder en zakte we naar +/- 75%. Deze week is t nog bedroevend slechter. Waar t verlangen naar een rare,tijdrovende zaak weer groter word. Maar ach er staan weer genoeg leuke dingen te gebeuren. Ik ben er nu voornamelijk om stand-by te staan voor alles. Dus ik rijd met koffertrolley’s door de lobby, ik neem de telefoon aan (om deze vervolgens door te geven aan iemand die wel chinees verstaat en spreekt), ik verwelkom gasten, ik beantwoord vragen, wissel geld, begeleid gasten, maak een praatje..een beetje van alles wat zonder precieze job omschrijving, t leukste is toch wel op plaatsen rouleren zodat mijn collega’s kunnen gaat eten. Zo ben ik toch weer regelmatg op de clublounge (huiskamer) van het hotel vinden. Hier komen VIP gasten, mensen met een executive room en SPG members met een gouden of platina level en niet te vergeten de mensen die in t hotel wonen. De mensen kunnen tussen 5 en 8 ’s avonds genieten van een drankje en een hapje van t buffet nemen. Het is allemaal niet heel groot en masaal wat door de meesten wel gewaardeert word. Hier is dan ook plaats voor meer dan een oppervlakkig praatje of een eenvoudige vraag. Dit is toch wel de plaats waar je mensen beter leert kennen en je kan onderscheiden van de rest van het hotel door nog een hoger service niveau te bereiken. Meer richting het westerse 5-sterren niveau. Nu we t toch over werk hebben, er staat weer iets leuks te gebeuren. Nu zijn VIP mensen al een hele happening, laat staan als er een VIP groep binnen komt. Maar het word pas echt leuk als deze mensen op een speciale manier verwelkomt moeten worden. En wat is er nu meer speciaal dan een traditionele chinese volksdans met allemaal chinezen…juist precies het bovenstaande, maar dan met een niet-chinees erbij (bijvoorbeeld één van die 2 gekke hollanders die er toch zijn). Aangezien ik inmiddels voor elke job word gestrikt waarbij een ander uniform vereist is, lijk ook deze keer weer de gelukkige te zijn. Het is nu zelfs zo dat ik officeel nog niks gehoord heb maar ik word wel verwacht tijdens de rehearsal (zonder eerst auditie te hoeven doen). Ik heb inmiddels ook de desbetreffende uniformen gezien en zal jullie nog even in spanning laten tot er beeld materiaal beschikbaar is.

Verder werk ik deze weken extra dagen zodat ik vrije dagen kan opnemen op t moment dat de familie hier is. Zo heb ik alleen vandaag 28 mei vrij, omdat t moet. Het is namelijk dragon boat festival. Voor het precieze verhaal achter deze festival dag verwijs ik graag door naar wikipedia.

Natuurlijk kan ik dit verhaal niet afsluiten zonder terug te komen op de titel. Kinderfeestje..
22 mei was de verjaardag van Inge, ‘toevallig’ was er die dag ook familie van Inge uit nederland over gekomen om dit overgetelijk moment te vieren. Ik heb zelf niet veel van mee gekregen omdat er op de dag zelf gewoon gewerkt moest worden. Dus na 23:00 toen mijn werkdag er ook op zat heb ik me gehaast en was t tijd om taart te eten in Habana, de club van t sofitel. De dag erna, een zaterdag waarop we alle 4 vrij hadden en we een uitnodiging kregen voor het kinderfeestje. Vroeg opgestaan met een zwembroek in de tas (niet wetende wat we zouden gaan doen) vertrokken Robin en ik naar t sofitel. Daar waar 4 toeristen (Tinie, Annette, Harry en Hanneke) vader, moeder, oom en tante van Inge die het wel aandurfde om ons mee op sleeptouw te nemen. Na een korte stop bij de zandbak van t banpo museum liepen we nog door de buiten lucht waar de oude traditionele huisjes inmiddels waren voorzien van airco (zie foto’s). Vervolgens terug t busje in om op weg te gaan naar de hoofd atractie. Het terracotta leger.! Very impressive zoals de meeste amerikaanse toeristen zouden zeggen. Maar dat is t ook echt. Buiten een gids die (3weken lang) was vergeten zijn tanden te poetsen was dit toch wel een hoogtepunt in mijn toeristiche ervaringen hier in Xi’an. Het was vooral ook erg gezellig:D. En na nog een bergje beklommen te hebben en een oud-xiannese fotoshoot hebben gehouden was t weer tijd voor de terugkeer naar t sofitel. Hier besloten we samen dat een goed moment was voor een rust pauze om ’s avonds weer te meeten voor een gezellig dinner bij melaka, ons favoriete maleisische restaurant in de stad. Na hier lekker te hebben gegeten was t tijd voor de fonteinen. We dachten dat deze om 20:00u. zou beginnen, maar we vergaten dat we duidelijk in t chinees stond aangegeven dat deze pas om 21:00u. zou beginnen. Na wat chinezen gepest te hebben en het gemiddelde niveau van de engelse taal onder de chinese jeugd naar een hoger niveau te hebben getild was t tijd om weer op de foto te gaan met lokale giggelende tieners. Na nog een klein aantal flauwe grappen uit de categorie daar had je bij moeten zijn was t dan toch echt tijd voor de verlichten fonteinen show. Na deze show zijn we teruggekeerd naar Melaka en hebben nog genoten van een drankje en werd de avond gezellig afgesloten onder te genot van een spetterende (verjaardags) vuurwerk show. Het was de gezelligste dag uit t dagboek ‘Bas Wilbers en de avonturen in Xi’an.’ Vandaar dat er zondag ook vooral uitgerust moest worden en na wat dvd’s gekeken te hebben (want ja kopen is één ding, ze moeten dan ook nog gekeken worden) was t tijd voor een potje basketbal. Wantja, basketballen met een groepje chinese collegas overkomt ook niet elke dag in NL. ’s avonds werd t mooie weekend afgesloten met een lekker kopje koffie in café Ren. Al moest dit wel door de NS bezorgt worden leek wel (lees: een kleine, onverwachte, onaangename vertraging zoals de NS deze als geen ander kan veroorzaken). Tinie, Annette, Harry en Hanneke bedankt voor het gezellige weekend en hopelijk vermaken jullie je net zo goed in Shanghai.!

Voor meer kijk en luister plezier verwijs ik graag door naar baswilbers.magix.net. En voor een andere kijk op veel van t bovenstaande raad ik aan de verhalen van mijn mede xianners te lezen.

Voor de familie, ik heb inmiddels een aanvraag gedaan om mee te kunnen naar beijing, deze aanvraag bevind zich nu in t hierarchische goedkeurings systeem dat ze kennen in een chinees bedrijf. Toen ik opperde om vooraf extra dagen te werken was er mee oor naar een goedkeurig, maar deze is er voorals nog niet. Al maak ik me er niet druk om. T komt wel goed, t duurt alleen iets langer.

Voor diegene die het interesseerd, ik ben binnenkort (wanneer precies weet niemand) in t bezit van mijn eigen business card. Hetgeen niet per se voor mezelf is, al staat het wel indrukkwekkend natuurlijk. Maar t is vooral voor de niet-chinezen die zoeken naar een aanspreekpunt hier in t hotel. Nu zullen de disfunctionerende kluizen en kamersleutels natuurlijk niet minder worden, maar ach, het is voor de toewijding aan t bedrijf voor de laatste 2 maanden.

Om het dit verhaal niet langer te maken dan noodzakelijk ga ik de hoek om en op weg naar de finish. Want ook zo is t gevoel over stage. Nog even doorbijten voor t laatste rechte lange stuk voor de eindstreep en proberen er zoveel mogelijk uit te halen. Menig tour-de-france liefhebber zal zich dit spannende moment kunnen voorstellen.

Groeten uit het land van de Panda’s en inwoners die de leefgewoonten van deze dieren lijken over te nemen. (lees: liever lui dan moe en dingen eten die daar eigenlijk niet voor bedoelt zijn).

Houdoe,
Bas

ps. Ik kijk weer uit naar de reacties om te peilen hoe het gaat in de echte wereld;).!