Xiexie and Zaijian (houdoe en bedankt.!)

Terug in Nederland, betekend; geen 8 miljoen mensen op me heen, niet meer dagelijks rijst of noodles eten, geen onverstaanbare taal meer om me heen, niet meer iedere dag jasje dasje.. terug naar t rustige, volgeplande, gestructureerde en ingerichte nederland.

In de een korte broek en een t-shirt, terug naar t studentenleventje. Wederom een omschakeling, maar wees gerust deze is een stuk makkelijker dan de omschakelijk naar de chinese cultuur.

Nog even een terugblik naar de laatste weken China in het laatste verhaal in deze serie. Ja, trouwe lezers..misschien dat mijn avonturen in het buitenland nog een vervolg krijgen. Daarover later meer.

Ik was gebleven voor het vertrek van mijn reis. Dit begon met allerlei zaken die geregeld moesten worden omdat er in tibet net iets andere regels gelden voor toeristen. Bovenop mijn china visum had ik speciale toegangspapieren nodig en een gids waarvan we niet mochten wijken. Nadat we dit geregeld hadden kon het vervoer gepland worden. Het idee was om een treinreis te maken naar het dak van de wereld. Nu was dit lastig om mij 3 maal (ja, 3 maal) op t treinstation werd verteld dat er geen kaartjes beschikbaar waren en dat deze zeker niet te regelen waren zonder de toegangspapieren. Nou had ik die wel, maar merkte ik dat weinig wil was om mij treinkaartjes te verkopen vanuit de medewerkers op t station. Ten einde raad, met een toezegging naar de tourguide dat we t wel zouden regelen ging er geen dag voorbij in de voorbereiding dat ik niet bezig was met de zoektocht naar treinkaartjes. Na mijn bezoeken aan het treinstation station had ik de moed bijna opgegeven. Maar toen ik besloot dit te vertellen in t hotel, stond iedereen raar te kijken. Want via een ticket agency waren er zeker nog kaartjes te regelen, werd mij verzekerd door 2 collega’s. Maar deze konden pas gekocht worden 1 of 2 dagen voor vertrek en er zou ‘service charge’ voor deze kaartjes betaald moeten worden. We moesten hoe dan ook in een trein komen die naar lhasa zou gaan, dus ik besloot te vertrouwen op mijn collega’s. Om een lang verhaal nog iets langer te maken, mijn vrienden uit shanghai begonnen inmiddels nog meer zenuwachtiger te worden dan ze al waren, omdat zij het niet in handen hadden en moesten vertrouwen op mij en ik was niet geheel zeker van de zaak. Uit eindelijk was t verlossende woord daar niet veel langer dan 24 uur voordat we vertrokken naar tibet. Heel fijn als je er al een maand naar toe leeft, maar goed, toen ik eindelijk de kaartjes had kon de rest van mijn reis plannen, vliegtickets kopen, hostels boeken en mijn tas inpakken. Want zonder de treinkaartjes naar lhasa was t allemaal nogal lastig. Na een kleine vreugde dans in mijn hotel kamer met alle papieren op zak had ik dan mijn beoogde vakantie gepland en mijn backpack ingepakt.

Maandag 3 augustus begon de dag vroeg met een ontbijt en een taxi rit naar t treinstation van Xi’an in de stromende regen. Daar aangekomen zag ik mijn medereizigers uit shanghai en kon onze 34 uur durende treinreis beginnen over de hoogst gelegen spoorrails van de wereld. Na de vermoeiende uren in de trein en niet geslapen te hebben kwamen we dan toch uiteindelijk aan in t magische tibet. Opgehaald door onze tourguide werden we naar t hostel begeleid. Waar de kamer van mijn medereizigers nog moest worden ingericht. Nadat de matrassen, bedmeubels en stoelen naar de kamer waren versleept kregen we de kamer sleutel en op een of andere manier wisten zij al wat ze in de kamer zouden aantreffen. Na het diner die avond keken we allemaal uit naar een goede nachtrust want slapen in de trein was er niet echt bij.
De eerste dag stond het potala palace en jokhang tempel op t programma. Nadat we meer en meer gewend raakte aan de continue geur van wierook om ons heen begon het eerste verhaal van onze tourguide. Als een soort van levensverhaal kregen we informatie over alle bezienswaardigheden in lhasa. Indrukwekkende verhalen en nog meer indrukwekkend was de omgeving waar we ons bevonden. Op een minimale hoogte van 3500 meter in de buurt van tempels en paleizen genoten we van elk moment van alles dat we tot dan toe alleen op plaatjes hadden gezien. Een paleis met 999 of 1000 kamers (potala palace) was wonderbaarlijk om te zien en helaas kan de beoogde bewoner er zelf niet zo van genieten. De jokhang tempel was een verzamelplaats geworden van actieve aanhangers van het boedisme een wederom indrukwekkend gezicht met mensen die zich hier van (5 uur) ’s morgens tot (10/11 uur) ’s avonds met volle overgave voor geven. Lopend door een levend en bewegend musuem dat zich in de tempel afspeelde maakte we onbedoelt vele foto’s met onze openstaande monden. Openstaande monden van verbazing die elk beeld,geur en geluid wilde vastleggen. Deze magische omgeving heeft invloed op elke bezoeker.
Op de tweede dag stond het drepung monastry, het sera monastry en het tsamkhung nunnery op het programma. Het drepung klooster, t grootste van tibet gaf goed weer dat het tibetaans boedisme al lange tijd op traditionele manier word beoefend, om stil van te worden. In het sera monastry mochten een samenkomst van monniken bijwonen, waar zij een overhoring bij elkaar hielden, maar met elke vraag die 1000 antwoorden kan hebben mondde dit vaak uit in discussies en verschillende visies op de filosofie. Gepassioneerd proberen de monikken elkaar wijzer te maken door kennis te delen. En de monastries zijn voor manlijke monikken, zo zijn we ook in een nunnery geweest, van zelf sprekend voor vrouwen. In deze magische omgevingen voelde ik me some bezwaarlijk en wilde ik vooral de dagelijkse gang van zaken niet storen. Maar was ik blij als een klein kind in een snoepwinkel dat ik dit heb mogen meemaken en kon ik tot op de laatste dag moeilijk bevatten dat ik op ‘het dak van de wereld’ mocht aanschouwen en ervaren wat tot dan toe een droom was.
Dag drie stond in het teken van Nam Tso (heilig meer) een reis van 4.5 uur in een busje hier naar toe was een beleving op zich. Aangezien er meer hobbels en kuilen in de weg zaten dan menig onverharde weg werden we goed wakker gehouden. Onderweg moesten er een aantal checkpoints gepasseerd worden. Waar van checkpoint naar checkpoint een bepaalde tijd voor stond. Zodat de snelheid beperkt werd. Althans zo denkt de controleur. Wanneer er namelijk 50 kilometer afgelegd moet worden en hier een uur voor staat, gaan zij er wellicht vanuit dat er netjes 50 km/u word gereden. Waar zij geen rekening meehouden is we ook harder kunnen rijden om vervolgens 100 meter voor t checkpoint t stoppen om te wachten tot het tijd verstreek, hetgeen tijd gaf voor een plas pauze. Nadat we dan toch uiteindelijk bij het meer aankwamen was t uitzicht onbeschrijvelijk en na een kort ritje op een yak (tibetaanse os met dreadlocks) was het tijd om te lunchen en terug te keren. Maar niet voordat we stopten op 5190 meter hoogte en sneeuwballen gooide boven op plaatsen waar eeuwige sneeuw lag. Toch leuk om op 7 augustus in een t-shirtje sneeuwballen te gooien:D. ’s avonds genoten we nog van een diner bestaande uit local food, met onder andere yak boter thee, gekruid lamsvlees en andere lekkernijen.
Op dag vier, onze laatste tourdag bezochten we een van de vrienden van onze tourguide in het ganden monastry. Maar niet voordat we een rondje om de bergtop waren gelopen, genoten van een uitzicht, zwaaiden naar gieren met een spanwijdte van twee meter en verhalen hoorden over een het leven van het tibetaanse volk. In de avond was stond een stukje (professioneel) tibetaans theater op het programma. Hier sloten we ook onze 4 dagen door tibet af.
Het lijkt allemaal moeilijk te beschrijven op papier wat daar te zien en te ervaren is. Vandaar dat ik iedereen aanraad om er zelf eens een kijkje te nemen met genoeg geheugen voor het fototoestel. Een onvoorstelbaar genieten voor lichaam, geest en fotocamera om daar te mogen rondlopen.

Na mijn avonturen in lhasa (stad van de goden) splitste de group van 5 op, waarvan 2 terug gingen naar shanghai via xi’an. 2 de trein namen naar chongqing en ik wachte op mijn vliegtuig naar chengdu. Een stad ten zuiden van xi’an. Overdonderd van het bezoek aan tibet kwam ik aan in chengdu een relaxte stad met genoeg bezienswaardigheden. Na een goede nacht rust heb ik de 2 dagen hierna doorgebracht in chengdu city, te voet de stad ontdekt en veel gezien van de stad die bekend staat om zijn panda reservaat. Daar ben ik met opzet niet geweest, want zoals een wijs tibetaan ooit zei; bekijk tijdens je eerste bezoek niet alles, dan is er namelijk geen reden om terug te komen naar die plek. Met deze wijze woorden in mijn achterhoofd trok ik door de straten van deze stad. In het hostel werd ondertussen druk getelefoneerd over mijn volgende avontuur. Ik wilde namelijk nog naar Jiuzhaigou (negen dorpen vallei) zie ww.jiuzhai.com aangezien ik liever niet 14 uur in een bus wilde zitten was de enige mogelijkheid om met een chinese tourgroep een vliegtour te ondernemen. Dit zou betekenen dat ik omringt zou zijn door mensen die geen engels zouden spreken. Maar dat maakte niet uit, ik zou 1 hele dag in het mooiste natuur park van china mogen spenderen. Hetgeen voor mij alle aandacht had. Met handen en voeten communicatie kwam ik te weten wat het programma zou zijn voor de 3 daagse tour en konden we vertrekken. Na een vroeg vertrek konden we genieten van huanglong (gele draak) een berg met een geel gesteente en een prachtige natuur. De dag die hierop volgde kon ik na een goede nachtrust in een 4 sterren hotel op locatie gaan genieten van spiegelende meren, onderwater-groeiende-bomen en een stukje (70 vierkante kilometer) natuur. Ogen en oren te kort hebbende, heb ik vol op genoten van dit schitterend stukje natuur. Al lopend over aangelegde bospaden, kan een fotocamera nauwelijks bevatten wat voor moois hier te zien en te beleven is. Over bospaden lopend, genietend van t geluid van kabbelende beekjes en langzaam stromend rivier water vergat ik alles om me heen en waande ik me in droom wereld. Met een chinese buddy die gebrekkig engels sprak was tijd niet op onze hand, we hebben dan wel het hele park kunnen zien, maar hadden we een week gehad dan hadden we ook geklaagt over te weinig tijd om al dit moois te mogen aanschouwen.

Aan het eind van de reis stond een terugkeer naar Xi’an op het programma, om hier 2 dagen voor mijn vertrek naar NL mijn verjaardag te vieren. Na een gezellig etentje en een aantal drankjes was dit zeker geslaagd. Maar een 21ste verjaardag vieren aan de andere kant van de wereld is toch vreemd. De dag erna was het tijd om nog een doos met kleren en andere gerei op te sturen naar NL zodat de rest in mijn koffer kon en ik me klaar kon maken om mijn china avontuur af te sluiten.
17 augustus was t het dan zover, terugvliegen naar frankfurt international airport (dit in verband met de hoge vliegtarieven vanaf schiphol). Na een sprintje op beijing capital airport haalde ik dan toch de final boarding call voor mijn vliegtuig naar huis. Na een reis van 12 uur in 2 verschillende vliegtuigen was ik dan weer op europese bodem. Wel lekker hoor, laagland een taal die ik versta, ouders die op me wachten en mijn vertrouwde leventje weer op pakken. Eenmaal terug in Maarheeze zaten er een huiskamer vol vrienden op mij te wachten om mij een warm welkom te geven. Thanks guys(H).!

Terug in nederland stond er genoeg op de planning, kamerhunten in maastricht, een telefoon abonnement, het uitruimen en opruimen van koffers, de intrek in mijn slaapkamertje, het aanleren van de nederlandse taal (hetgeen sneller ging dan de chinese variant) en het afsluiten van een ontzettend mooie, leerzame en interessante periode van mij leven. China..Xi’an..Sheraton.. iets dat ik niet zal vergeten en waar ik met een grote glimlach op mijn gezicht op zal terugkijken:D.

Nogmaals bedankt voor het lezen van mijn verhalen, de leuke reacties op site, de mailtjes, kaartjes en berichten uit NL.!

Ohjah, voor diegene die dachten dat ik het was vergeten. Ik heb mijn stage goed afgerond in de ogen van het hotel. Mocht ik na mijn studie terug willen keren binnen deze hotelketen in china dan kan ik er vanuit gaan dat ik een baan kan krijgen. Ook mijn stageverslag ziet er goed uit. Het is aan school om hier een oordeel over te vellen, maar ik ga er vanuit dat het allemaal dik in orde is.

Het komende halfjaar ben ik in Nederland, voor ik vertrek naar een andere locatie/land voor mijn 2de en laatste stage. Dus waarschijnlijk zijn er tegen die tijd weer verhalen te lezen op deze site. Foto’s heb ik inmiddels zoveel dat ik iedereen uitnodig om deze tekomen bekijken op mijn laptop, natuurlijk met tekst en uitleg van de maker. Copietjes van alle foto’s op cd/dvd zijn verkrijgbaar op bestelling.

Xiexie en Zaijian
(houdoe en bedankt op z’n chinees)

Lee Da Zhi
a.k.a. Bas