garnalen in pindasaus
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Bas
10 Mei 2009 | China, Xi'an
Goooeiemiddaaag allemaal.!
het lijkt meer en meer een 2-weekselijke update te worden, van t geen ik hier meemaak en uitspook.
Inmiddels is het weer weekend en vooral een weekend van bijkomen. Vorig weekend zijn de Xianners (Silvana, Inge Robin en Ik) op reis gegaan. En niet met de bus of de trein, nee..en ook deze keer hebben de lokale tuktuk's spreekwoordelijk links laten liggen.
We hadden namelijk een vliegticket geboekt. We gingen naar Shanghai.!! Toen we erachter kwamen dat we een extra dag vrij kregen in verband met een public holiday hadden we de kans om een lang weekendje weg te gaan. 1 mei was t zover, een beetje slaperig van een kort nachtje stapten we in een hotelcar (tegen employee korting) en we vertrokken met z'n 4tjes naar Xi'an international Airport. De vlucht verliep goed en aangekomen in Shanghai stonden onze hotelschool klasgenootjes te wachten bij de gate, bij deze, ontvangstcommitee (Kirsten, Lou en Pim) bedankt. Het was namelijk toch wel fijn bekende gezichten te zien in een stad met meer inwoners dan nederland.
Nadat we van t vliegveld naar de stad waren gereisd, vervoer was de maglev, de nieuwe variant van de stoomtrein, snelheden tot 430km/h. hebben we spullen gedumpt in t hostel, en op naar de tailor. Want we waren in shanghai met een missie, we wilde een maatpak meenemen terug naar ons dorpje. We vonden een kleermaker die binnen 2 dagen een 2-delig kostuum op maat kon maken. dit alles voor €50,-. Daar kende t zelf nie voor doen, zouden we thuis zeggen. Alles opgemeten en een aanbetaling verder was t tijd om ons klaar te maken voor de avond. Lekker eten bij de japanner en opstap in club Sin. Na deze te gekke dag besloten we even uit te slapen en daarna weer de stad in te duiken. Aangezien er weinig cultureels te doen is in shanghai hebben we vooral geshopt, geluncht, mensen ontmoet en nog wat geshopt en hier en daar nog een dinerjte meegepikt voordat t stappen weer begon. Inderdaad t lijkt wel een jetset leven. Vandaar dat t ook even duurde voordat ik me realiseerde dat ik deze inmense stad was. Het was een fantastisch weekend en we hebben ons prima vermaakt. Terug in de koffer ging 1 pak op maat en een ervaring om nooit te vergeten. Dit zou natuurlijk een leuk verhaal zijn voor een gemiddeld jongens boek, maar t word pas leuk als je bas wilbers bent..
De hieronder beschreven gebeurtenis lijkt wellicht onwerkelijk, maar ach je bent in china, waar wel meer gekke dingen gebeuren. Zondag avond, voordat we terug vlogen naar Xi'an zouden we nog gezellig met de groep uiteten gaan. Dat is natuurlijk gezellig, maar t word pas eng als je iemand in t restaurant herkent. Het ging hier om een gast die 4/5 weken geleden in het sheraton in xi'an verbleef. Natuurlijk is dit al vreemd, maar dit was de amerikaan waarover ik vertelde in een van de vorige verhalen. Na even bijgekletst te hebben probeerde ik bij te komen van de shock. In een stad met meer inwoners dan NL, met meer restaurants dan NL, kom ik iemand tegen die ik eerder heb ontmoet in een land waar ik de taal nauwelijks spreek, in een stad zo'n 1400 kilometer verder op dan de stad die mijn thuis haven is.
En ach zo word een weekendje weg nog net iets gekker dan t al was. Maar niet voordat ik jullie verteld heb dat, ondanks dat er niet echt naar westerlingen word omgekeken in een stad als Shanghai, was ik toch weer de 'gelukkige', ik mocht namelijk weer met verschillende chinezen op foto met mijn westerse hoofd, het is nog steeds leuk, maar ik denk dat ik er voortaan maar geld voor ga vragen, en ja een handtekening erbij kost extra, haha. Eenmaal op de terugreis naar Xi'an, realiseerde ik me dat t te gek was, maar dat ook blij was om weer terug te zijn in mijn 'dorpje', terug in t gewone leven en terug in t echte China, want shanghai lijkt volgens mij op new york, alleen dan met iets meer chinezen, haha.
Inmiddels gaat mijn stage erg goed. Het feit dat mijn collegatjes achter de receptie mij complimenten geven met t werk dat ik kan verzetten na slechts 5 weekjes training is dat zowel goed voor mijn zelfvertrouwen als ontroerend. Het betekend voor mij dat ik niet alleen dat ik skills heb geleerd, maar ook een band heb gecreerd. Iets dat nog even werd bevestigt onder het genot van een kommetje ricenoodles bij een willekeurig straat restaurant rond de klok van middernacht na een shift achter de receptie.
Verder lijkt t wel of ik steeds minder verhalen te vertellen heb, omdat t hele leventje hier nogal 'gewoon' begint t lijken. Dat klinkt natuurlijk raar. Maar ik kan voortaan in t chinees tegen de taxi chauffeur zeggen dat ik naar t stadscentrum wil. En buiten dat begrijp ik t als hij verteld over zijn frustraties over rode verkeerslichten. Daarbuiten kan ik hem uitleggen dat ik in t sheraton werk en t terracotta leger nog niet heb gezien. Als of dat nog niet gek genoeg is kan ik ook gasten van t hotel vertellen over de stad en zelfs aanbevelingen doen over restaurants. Zo was er een groep amerikanen die naar een goed westers restaurant wilde gaan. Ik adviseerde hen om naar t italiaanse restaurant te gaan waar ik zelf inmiddels 2 keer ben geweest. Toen zei hiervan terug kwamen kon ik niet ontkomen aan een fooi van 100 yuan (€10,-) en een uitnodiging voor een drankje in de hotel bar. Daar werd ik nog uitgenodigt om de volgende dag met hen mee terug te gaan naar t zelfde restaurant om op hun kosten gezellig mee uit eten te gaan. En zelfs een baan aanbod bij de een amerikaanse overheidsinstelling bleef niet uit. De avond werd nog gekker toen ik werd voorgesteld aan een oud-klasgenoot van een van mijn supervisors. Deze jongen woont inmiddels in NL en heeft er zijn eigen reisbureau. Toch raar om nederlands te praten met een chinees.
Dit waren wel weer genoeg avonturen voor nu. Om maar even te illustreren dat ik buiten inchecken, uitchecken, paspoorten kopieren, stempelen van officiele documenten, gasten begeleiden, vragen beantwoorden, adviezen geven, raporten maken, activiteiten voorbereiden, koffers dragen, deuren open houden en chinees leren ik genoeg mee maak om de lange werkdagen door te komen. hetgeen beter en beter gaat nu ik meer en meer kan doen in hotel. Vanuit school is er meer tevredenheid over mijn (persoonlijke) ontwikkeling en nu is t zaak dat ik zo goed mogelijk presteer om ook in het hotel met het best mogelijk beeld van Bas Wilbers achter laat als ik hier over 3 maanden vertrek.
Groeten uit China, het land waar je met 3 mensen uit eten kunt voor €8,90. Een tafel vol met t lekkerste bbq eten en 8 grote flessen bier.
Zaijian.!
mr. Bas
ps. Inmiddels zijn er meer conctrete plannen over de periode na mijn stage. Het plan is nu om met de trein van Xi'an naar Chengdu te reizen om vervolgens Lhasa (hoofdstad van tibet) te bezoeken en er een te gekke reis van te maken.
Voor meer verhalen en foto's raad ik nog steeds aan om de andere Xiannners te volgen.!
ps2. Pap, mam, Rob, Koen, Chantal ik begreep dat jullie de nodige voorbereidingen hebben getroffen voor jullie bezoek aan China. Ik zal een lijstje maken van de dingen die jullie zeker moeten doen en plaatsten waar jullie zeker naartoe moeten als jullie in Xi'an zijn. Oefen nog even je een goede houding voor de vele foto's die van jullie gemaakt zullen worden en tot over een paar weekjes.!!
ps3. de titel van t verhaal slaat terug op een diner in een indiaas resraturant waar inge en ik niet wisten wat we bestelde, maar erg lekker hebben gegeten, alleen de garnalen in pindasaus en hetgeen op spinazie leek vonden we toch iets minder. Een gezellige avond in een van de top-restarauts van Xi'an, haha. Voor xi'an is t een top restaurant, maar nederland zou niet in deze indiaase schuur zijn binnengestapt denk ik.
het lijkt meer en meer een 2-weekselijke update te worden, van t geen ik hier meemaak en uitspook.
Inmiddels is het weer weekend en vooral een weekend van bijkomen. Vorig weekend zijn de Xianners (Silvana, Inge Robin en Ik) op reis gegaan. En niet met de bus of de trein, nee..en ook deze keer hebben de lokale tuktuk's spreekwoordelijk links laten liggen.
We hadden namelijk een vliegticket geboekt. We gingen naar Shanghai.!! Toen we erachter kwamen dat we een extra dag vrij kregen in verband met een public holiday hadden we de kans om een lang weekendje weg te gaan. 1 mei was t zover, een beetje slaperig van een kort nachtje stapten we in een hotelcar (tegen employee korting) en we vertrokken met z'n 4tjes naar Xi'an international Airport. De vlucht verliep goed en aangekomen in Shanghai stonden onze hotelschool klasgenootjes te wachten bij de gate, bij deze, ontvangstcommitee (Kirsten, Lou en Pim) bedankt. Het was namelijk toch wel fijn bekende gezichten te zien in een stad met meer inwoners dan nederland.
Nadat we van t vliegveld naar de stad waren gereisd, vervoer was de maglev, de nieuwe variant van de stoomtrein, snelheden tot 430km/h. hebben we spullen gedumpt in t hostel, en op naar de tailor. Want we waren in shanghai met een missie, we wilde een maatpak meenemen terug naar ons dorpje. We vonden een kleermaker die binnen 2 dagen een 2-delig kostuum op maat kon maken. dit alles voor €50,-. Daar kende t zelf nie voor doen, zouden we thuis zeggen. Alles opgemeten en een aanbetaling verder was t tijd om ons klaar te maken voor de avond. Lekker eten bij de japanner en opstap in club Sin. Na deze te gekke dag besloten we even uit te slapen en daarna weer de stad in te duiken. Aangezien er weinig cultureels te doen is in shanghai hebben we vooral geshopt, geluncht, mensen ontmoet en nog wat geshopt en hier en daar nog een dinerjte meegepikt voordat t stappen weer begon. Inderdaad t lijkt wel een jetset leven. Vandaar dat t ook even duurde voordat ik me realiseerde dat ik deze inmense stad was. Het was een fantastisch weekend en we hebben ons prima vermaakt. Terug in de koffer ging 1 pak op maat en een ervaring om nooit te vergeten. Dit zou natuurlijk een leuk verhaal zijn voor een gemiddeld jongens boek, maar t word pas leuk als je bas wilbers bent..
De hieronder beschreven gebeurtenis lijkt wellicht onwerkelijk, maar ach je bent in china, waar wel meer gekke dingen gebeuren. Zondag avond, voordat we terug vlogen naar Xi'an zouden we nog gezellig met de groep uiteten gaan. Dat is natuurlijk gezellig, maar t word pas eng als je iemand in t restaurant herkent. Het ging hier om een gast die 4/5 weken geleden in het sheraton in xi'an verbleef. Natuurlijk is dit al vreemd, maar dit was de amerikaan waarover ik vertelde in een van de vorige verhalen. Na even bijgekletst te hebben probeerde ik bij te komen van de shock. In een stad met meer inwoners dan NL, met meer restaurants dan NL, kom ik iemand tegen die ik eerder heb ontmoet in een land waar ik de taal nauwelijks spreek, in een stad zo'n 1400 kilometer verder op dan de stad die mijn thuis haven is.
En ach zo word een weekendje weg nog net iets gekker dan t al was. Maar niet voordat ik jullie verteld heb dat, ondanks dat er niet echt naar westerlingen word omgekeken in een stad als Shanghai, was ik toch weer de 'gelukkige', ik mocht namelijk weer met verschillende chinezen op foto met mijn westerse hoofd, het is nog steeds leuk, maar ik denk dat ik er voortaan maar geld voor ga vragen, en ja een handtekening erbij kost extra, haha. Eenmaal op de terugreis naar Xi'an, realiseerde ik me dat t te gek was, maar dat ook blij was om weer terug te zijn in mijn 'dorpje', terug in t gewone leven en terug in t echte China, want shanghai lijkt volgens mij op new york, alleen dan met iets meer chinezen, haha.
Inmiddels gaat mijn stage erg goed. Het feit dat mijn collegatjes achter de receptie mij complimenten geven met t werk dat ik kan verzetten na slechts 5 weekjes training is dat zowel goed voor mijn zelfvertrouwen als ontroerend. Het betekend voor mij dat ik niet alleen dat ik skills heb geleerd, maar ook een band heb gecreerd. Iets dat nog even werd bevestigt onder het genot van een kommetje ricenoodles bij een willekeurig straat restaurant rond de klok van middernacht na een shift achter de receptie.
Verder lijkt t wel of ik steeds minder verhalen te vertellen heb, omdat t hele leventje hier nogal 'gewoon' begint t lijken. Dat klinkt natuurlijk raar. Maar ik kan voortaan in t chinees tegen de taxi chauffeur zeggen dat ik naar t stadscentrum wil. En buiten dat begrijp ik t als hij verteld over zijn frustraties over rode verkeerslichten. Daarbuiten kan ik hem uitleggen dat ik in t sheraton werk en t terracotta leger nog niet heb gezien. Als of dat nog niet gek genoeg is kan ik ook gasten van t hotel vertellen over de stad en zelfs aanbevelingen doen over restaurants. Zo was er een groep amerikanen die naar een goed westers restaurant wilde gaan. Ik adviseerde hen om naar t italiaanse restaurant te gaan waar ik zelf inmiddels 2 keer ben geweest. Toen zei hiervan terug kwamen kon ik niet ontkomen aan een fooi van 100 yuan (€10,-) en een uitnodiging voor een drankje in de hotel bar. Daar werd ik nog uitgenodigt om de volgende dag met hen mee terug te gaan naar t zelfde restaurant om op hun kosten gezellig mee uit eten te gaan. En zelfs een baan aanbod bij de een amerikaanse overheidsinstelling bleef niet uit. De avond werd nog gekker toen ik werd voorgesteld aan een oud-klasgenoot van een van mijn supervisors. Deze jongen woont inmiddels in NL en heeft er zijn eigen reisbureau. Toch raar om nederlands te praten met een chinees.
Dit waren wel weer genoeg avonturen voor nu. Om maar even te illustreren dat ik buiten inchecken, uitchecken, paspoorten kopieren, stempelen van officiele documenten, gasten begeleiden, vragen beantwoorden, adviezen geven, raporten maken, activiteiten voorbereiden, koffers dragen, deuren open houden en chinees leren ik genoeg mee maak om de lange werkdagen door te komen. hetgeen beter en beter gaat nu ik meer en meer kan doen in hotel. Vanuit school is er meer tevredenheid over mijn (persoonlijke) ontwikkeling en nu is t zaak dat ik zo goed mogelijk presteer om ook in het hotel met het best mogelijk beeld van Bas Wilbers achter laat als ik hier over 3 maanden vertrek.
Groeten uit China, het land waar je met 3 mensen uit eten kunt voor €8,90. Een tafel vol met t lekkerste bbq eten en 8 grote flessen bier.
Zaijian.!
mr. Bas
ps. Inmiddels zijn er meer conctrete plannen over de periode na mijn stage. Het plan is nu om met de trein van Xi'an naar Chengdu te reizen om vervolgens Lhasa (hoofdstad van tibet) te bezoeken en er een te gekke reis van te maken.
Voor meer verhalen en foto's raad ik nog steeds aan om de andere Xiannners te volgen.!
ps2. Pap, mam, Rob, Koen, Chantal ik begreep dat jullie de nodige voorbereidingen hebben getroffen voor jullie bezoek aan China. Ik zal een lijstje maken van de dingen die jullie zeker moeten doen en plaatsten waar jullie zeker naartoe moeten als jullie in Xi'an zijn. Oefen nog even je een goede houding voor de vele foto's die van jullie gemaakt zullen worden en tot over een paar weekjes.!!
ps3. de titel van t verhaal slaat terug op een diner in een indiaas resraturant waar inge en ik niet wisten wat we bestelde, maar erg lekker hebben gegeten, alleen de garnalen in pindasaus en hetgeen op spinazie leek vonden we toch iets minder. Een gezellige avond in een van de top-restarauts van Xi'an, haha. Voor xi'an is t een top restaurant, maar nederland zou niet in deze indiaase schuur zijn binnengestapt denk ik.
-
10 Mei 2009 - 09:18
Chantal:
Super verhaal weer Bas! Zo te zien vermaak je je goed.. :)
Heel veel succes nog en plezier! en tot over een paar weekjes! toch wel raar hoor dat ik daar dalijk ook rond loop, haha!
x Chantal -
10 Mei 2009 - 10:45
Mama:
Hallo Bas, Weer fijn om een verhaal op jou manier verteld te lezen. Inderdaad we zijn aan het aftellen. Over minder dan 4 weken!!!! komen we elkaar weer life tegen. Ben benieuwd naar je nieuwe kapsel en maatpak, groeten aan de mede chinagangers
kus mama -
10 Mei 2009 - 11:00
Theo (papa):
Weer zo'n geweldig verhaal. Zoals je verhalen zijn lijkt het dat jij je draai gevonden hebt ver weg en in een totaal andere cultuur. Hard werken en toch ook veel plezier, prima combinatie. Tot over een paar weken. Ik heb er allang zin in om daar te zijn. -
10 Mei 2009 - 12:55
Koen Baks:
Baas
Kerel goed om te horen dat ook jij het geschopt hebt tot fotomodel. En nog beter dat je het naar je zin hebt tussen die rare jongens daar. Het klinkt me allemaal eng bekend in de oren.
Geniet er van en ik lees het allemaal wel.
Groeten,
Koen -
10 Mei 2009 - 20:23
Annette Mama Inge:
leuk om ook jouw ervaringen te lezen Bas. Hoop je te zien 21 of 22 mei als Inge jarig is. -
11 Mei 2009 - 13:34
Britt:
Heeee Bas!
super verhaal weer! Haha leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. En fijn dat je natuurlijk ook nog andere tripjes kan maken tijdens je stage! :) Wist niet Shanghai zo groot was!
Ik kijk weer uit naar je volgende verhaaltje!!
xxx Britt -
11 Mei 2009 - 13:46
Pim:
Hey mr. Bas, hier spreekt mr. Pim! Ik heb nog steeds niet de tijd gevonden om een update te schrijven, maar op dit moment zijn wel de foto's aan het uploaden in mijn online album. In mijn update zal ik daar dus een link naartoe zetten!
Groeten uit Shanghai Downtown
p.s. jullie pakken/overhemden haal ik morgen op bij de tailor en stuur waarschijnlijk woensdag naar jullie op :) -
11 Mei 2009 - 19:45
John Mulder:
Hahah mooi is da..
Fijn voor je dat je het naar je zin hebt daar,
succes nog en we zien ons
gr. Sjoon -
12 Mei 2009 - 12:06
Rob:
Broertje!
Shanghai, super vet!! :)Het lijkt mij ook echt apart om in zo'n stad rond te lopen! Ik heb ook de plannen om een pak te laten aanmeten, maar dat zou dan wel in Beijing moeten gebeuren, toch? Daar hebben we nog wel contact over..
Ons zie je over 3,5 week! Eerst nog even bij 'De Gans' werken ;-)
Groet,
Rob -
20 Mei 2009 - 08:55
Hidde:
Toffe verhalen Baas!
Goed dat je het een beetje naar je zin hebt daar. Waar blijven de foto's?
-
25 Mei 2009 - 19:38
Theo & Victorine:
Bas, super zeg die foto`s en filmpjes van jullie.
Zal wel heel leuk voor je zijn als je dit alles binnenkort aan je ouders kunt laten zien. Het aftellen is begonnen. Succes!
groetjes ouders van Robin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
