All you need is Love

Voor diegene die carnaval gaan vieren, veel plezier.! voor diegene in China we zullen het jaar van het paard vieren en dus voor iedereen.. er staat een paard in de gang.
Een verhaal over cultuur- en anderen levens ervaringen, met in dit verhaal mijn invalshoek over de beleving van de betrokkenheid bij het tv programma ALL YOU NEED IS LOVE, dat wordt dan ook maar het motto voor 2014..

Werk
En jawel, ook het nieuwe jaar begint met een functie uitbreiding (rooms trainer), achja, kan er ook nog wel bij. Dit houd in dat ik verantwoordelijk ben voor een project binnen het hotel dat als rode draad door 2014 gaat lopen. En zoals de naam al doet vermoeden is het voor de hele afdeling rooms (front office en housekeeping).
Het zal voornamelijk gaan om trainingen en activiteiten om het project te draaien. Zo ligt de focus om nieuwe manier van denken over gasten contact in alle fases, inchecken, uitchecken en verblijf. Vanuit Starwood wordt dit wereldwijd op een persoonlijke manier ingevuld. Weer een uitdaging voor het maken, geven en organiseren van trainingen (klasikaal en e-learining), gelukkig vind ik dit leuk dus dat wordt een goede uitdaging dit jaar.

Kerst en oud&nieuw ervaring
Met kerst maar dubbele dienst gedraaid, ’s morgens was ik te vinden om en nabij de receptie en toen zo rond lunchtijd de vraag kwam voor extra handjes in het restaurant, dacht ik, laten we dat maar doen, want een vrije kerstavond alleen doorbrengen is ook niks, dus dan maar in het restaurant met 250 chinezen. Drank inschenken, tafels afruimen en kinderen ontwijken. Was wel weer lekker om zo weer even tussen de tafels door te worstelen en families bij elkaar te zien.

Oudejaarsdag had ik late dienst en er waren geen geluiden voor een wilde party, want dat word hier niet echt gevierd, voor de lokale bevolking is het lente feest belangrijker. Maar om het toch niet ongemerkt voorbij te laten gaan wilde ik toch iets doen. Dus toen de dienst er iets voor 12 uur ’s avonds op zat bracht ik collega’s bij een voor een avond hotpotten. Toch het gevoel van bij elkaar zitten en iets te vieren.
Leuker nog was het oud-Hollands-vroeg-in-de-ochtend-Skypen, want ja mijn vrienden thuis hadden weer een gezellig feest georganiseerd met eten en vooral drinken. Dus zoals ook voorgaande jaren, wordt ik dan iets voor 7 uur ’s ochtend ’s wakker (dan is het in NL bijna middernacht) om even te skypen. Om even tegen iedereen een nieuwjaarsgroet over te brengen en iets mee te krijgen van het feest gedruis om vervolgens weer terug in bed te kruipen. Was weer lachen en volgens mij had iedereen zich daar ook goed vermaakt.

All you need is LOVE..
De telefoon gaat, een onbekend nummer, tijdstip; middernacht.. wat zal ik doen.?! Eerlijk is eerlijk, normaal gesproken neem ik dan niet op. Maar in een ingeving doe ik dat toch (dat blijkt later een geode keuze te zijn).

Aan de andere kant van de lijn een vriendelijk stem die opzoek is naar informatie. De situatie is als volgt; mijn vader heeft een brief geschreven naar het TV programma ‘All you need is Love’ en daarvoor bellen ze mij voor meer informatie, altijd leuk natuurlijk.
Dit naar aanleiding van wat er in maart 2012 gebeurde, mijn vader kreeg te maken met een hartproblemen en alle gevolgen van dien. Toen zijn er ontzettend veel lieve en behulpzame mensen geweest die feitelijk zijn leven hebben gered en gezorgd hebben voor een herstel waar we op dat moment alleen maar van hadden kunnen dromen.
Na een bewogen tijd is alles goed gekomen maar had mijn vader het gevoel het nog niet te hebben afgesloten omdat hij nog niet iedereen had kunnen bedanken (vandaar de brief naar het TV programma).
En als slagroom, kers en chocolade op de taart wil het programma mij vanuit China laten komen om de verrassing compleet te maken. Dit alles blijft geheim voor alle betrokkenen, op een enkeling na (complot theorieën).

Terug naar het telefoon gesprek, na een interview over de gebeurtenis, het gezin en de beleving komt de vraag of ik naar NL kan komen.. en wel binnen een week.. Uhm.. ja.. natuurlijk.. maar dat moet ik hier nog wel even regelen. De klok loopt dan inmiddels richting 2 uur in de ochtend.
Na geslapen te hebben met een oog half dicht en het andere half open, maar uit de veren om actie te ondernemen. Vrij vragen, rooster omgooien, informatie rondmailen, paspoort inscannen, leuk nieuws delen en met hand-en-voeten uitleggen aan collega’s en leidinggevenden wat het programma precies inhoud en dat dit een ‘once-in-a-live-time-opportunity’ is. Dat snappen ze dan wel, en omdat ik bij het uitleggen een traantje wegpink en het woord ‘familie’ regelmatig laat vallen is iedereen geïnteresseerd en ga ik naar NL.
Daarna gaat alles in een sneltrein vaart (het is dan inmiddels dinsdag of woensdag..) en ik zet alles op alles om zaterdag in NL te zijn. Natuurlijk zijn mijn gedachten al lang op het vliegveld, moet er wel nog even een paar dagen gewerkt worden.
Het TV programma heeft alles geregeld en houd veelvuldig contact om het tot een spektakel te maken (mijn vader weet nog altijd van niks).

Zaterdagochtend sluit ik hier mijn nachtdienst af en zonder te slapen loop ik met mijn koffer in de hand, vanuit kantoor naar de taxi. Vol spanning en enthousiasme in het vliegtuig en eenmaal in NL aangekomen is het voor mijn gevoel ver na middernacht. Omdat ik ook de nacht ervoor niet heb geslapen zou ik moe kunnen zijn, maar een overweldigend gevoel van emoties zoals; vreugde, blijdschap en meer van dat soort positieve elementen voel ik me TOP.! Wel lastig om naar NL te gaan en je ouders niet te kunnen informeren, toch lastig om zoiets voor je te houden, maar het is voor een goed doel, dus houd ik mijn mond dicht en lever ik mijn telefoon in aan de contact persoon.

Zondag ochtend wakker worden, heerlijk ontbijt met donker brood, kaas en een glas verse melk (lekker Hollands, gewoon omdat het kan) en vanuit de hoofdstad op naar Brabant. Weggedoken op de achterbank van een auto om het geheim te bewaren, schuilhouden op de locatie, tot dat de presentator van het programma (RtB) mijn vader ‘overvalt’ en hem meeneemt naar het voorbereide podium om zijn dankwoord uit te spreken. Mensen van hulpdiensten, eerste hulp, buren, vrienden, familie, collega’s en nog velen anderen staan aandachtig te luisteren (ik zit inmiddels ruim 3 uur op locatie en houd het goed vol door de fijne koffie voorziening). Dit alles is natuurlijk voor de betrokkenen een emotioneel moment en omdat te overtreffen kom ik aan het eind van het verhaal als een verrassing uit de taart en zo is de familie en het feest compleet. Het gevoel dat ik op dat moment heb kan ik maar moeilijk omschrijven; het is enthousiasme en nervositeit te gelijk.. hoe zullen ze reageren?! Ik weet het al een week en zij zien mij maar aan komen rennen als een idioot zonder dat ze ook maar weten dat ik op Nederlandse bodem ben.. Ik denk nog bij mezelf niet struikelen, blijven rennen, blij kijken (je komt tenslotte op TV) en vooral leven in het moment, dit gebeurt maar een keer in mijn leven en ik wil er optimaal van genieten. Stil staan in emotie en realiseren dat dit voor iedereen bijzonder is en dat ik op deze manier kan bijdragen om er voor mijn familie te zijn is iets magisch, anders kan ik het niet zeggen, gelukkig hebben we de foto’s nog.
Een onvergetelijk ervaring waar op menig familie-verjaardag nog lang en breed over gesproken zal worden, iedereen die er bij was, toen en nu, SUPER bedankt. Voor de mensen van de TV show, TOP gedaan, we hebben genoten.

Uiteindelijk een mooi moment, een afsluiting voor mijn vader en, niet geheel onbelangrijk, een gelegenheid om de betrokken hulpdiensten in het zonnetje te zetten.

Voor de geïnteresseerde; de uitzending zal waarschijnlijk op 8 februari 2014 zijn.

Gelukkig kon ik nog 2 dagen nagenieten van mijn jetlag voordat ik weer terugvloog naar China om weer in het rooster te rollen. Want aan de droom van 6 dagen kwam een einde..
Ongelofelijk maar waar..

Terug in China snappen niet alle collega’s dat ik 3 dagen onderweg was om 2 dagen thuis te zijn, met gebrekkig Engels en chinees zijn ze maar wat blij dat ze met een bekende van de Nederlandse televisie mogen samen werken. Al snappen ze niet dat ik dan terugkom in het hotel, de tv-carrière zou toch veel interessanter zijn, we lachen erom en het werk gaat door.

Foto’s zijn er ook, scrol naar beneden voor beeld materiaal.

Tot zover,
Groet,
Bas