Hagelslag, pannenkoeken en stroopwafels
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Bas
23 Maart 2009 | China, Xi'an
Hallo mensen in Nederland of ergens anders op de wereld.
allereerst bedankt voor alle leuke reactie op de site en alle mailtjes. Ik heb vernomen dat er ook nog kaartjes onderweg zijn naar het verre oosten, erg leuk allemaal.! Voor de mensen die iets opsturen, het kan tot 2 weken of langer duren voordat t hier arriveerd.
de titel heeft niks met t verhaal te maken, haha, maar ik kon werkelijk niks bedenken om dit verhaal samen te vatten. En na 4 weken in china te leven mis ik geen van de dingen in de titel van t verhaal. Maar een een goede boerenkoolstamppot met een gelderse rookworst zou geen gek idee zijn.
even over stage, dat is ten slotte de reden dat ik hier naar toe vertrokken ben, al vergeet ik dit soms (lees: je realiseerde je t best als je op zaterdagmorgen rond de klok van 10 word gewekt door een stel chinese lolbroeken die vuurwerk aan t afsteken zijn. De welbekende rode matten die de chinezen in NL ook hebben. Alleen hier knallen ze harder en iedere week. Het feit dat t vaak om een bruiloft gaat maak t minder erg, aangezien er weer 2 mensen de dag van hun leven hebben) Over een chinese/nederlandse bruiloft dalijk meer. Het gaat tenslotte om stage..
Afgelopen week heb ik 4 dagen meegedraait op de afdeling reserveringen. Het aannemen van telefoontjes zat er nog niet in, omdat mijn chinees nog "net" niet van voldoende niveau is om de mensen te woord te staan. Het ging voornamelijk om de afdeling te begrijpen. Aangezien k dit redelijk snel door had kon lekker meewerken met mijn 2 vrouwlijke collegas. Gedurende de uitleg kwamen er toevallig een aantal manlijke collegas voorbij lopen. Van heb kreeg ik de titel "lucky man", aangezien ik tussen mijn collegas in mocht zitten. De General Manager, aka big boss, droeg me op aan t eind van de week een verslag in te leveren om te zien wat ik had allemaal had geleerd. Aangezien hij in mijn positie niet veel zou leren zei hij (Ik moest van hem vooral voor me kijken naar t computer scherm, en niet continue naar links en rechts, waar mijn 2 collegas zaten. Wel gaf hij toe dat hij waarschijnlijk t zelfde zou doen in mijn posities, haha.). Nadat ze me hadden uitgelegt hoe het invoeren van reserveringen in zijn werk ging, was ik de hele morgen bezig. Aangezien zij dit al bijna een jaar doen en t simpele invoer werk hen de keel een beetje uithangt mocht ik t van ze overnemen. Ze snapte ook niet waarom ik (letterlijk) stond te springen om dit enigzins eenvoudige werk te doen. Ik probeerde ze uit te leggen t na 2 weken mee kijken en een beetje mee helpen wel fijn was om eindelijk langer dan een uur met iets bezig te zijn. Ze droegen dit werk natuurlijk maar al te graag over en zo was iedereen blij.
Nadat ik dit onder de knie had en weinig fouten maakte mocht ik meer en meer doen. Invoeren van groepen, aanvragen van vervoer, opbergen van hard-copy reserveringen en voelde ik me onderdeel van de afdeling. Het invoeren van gegevens brengt leuke dingen met zich mee. Een groep van gasten uit India is even leuk als lastig, namen als: Arokiamaryjayachandra en muthukumarasamay (geen link met de film harold en kumar) leverde dan ook hilarische momenten op. Ik heb mijn collegas ook gevraagt om te bellen wanneer deze mensen in t hotel aankomen, het lijkt me wel interessant om deze mensen te ontmoeten. Leuk is t ook om te weten dat ik "gelukkig" alleen de achternamen hoefde in te voeren. Natuurlijk is t leuk om te weten of de voornamen net zo interessant zijn, maar aangezien mij shifts van 10am tot 7pm waren, was dit beter voor de productiviteit.
Aangezien t in t hele hotel low season is. Kwam t ook op deze afdeling voor dat t rustig was. Dat is er altijd wel iemand geintresseerd in een lesje engels, spaans of frans. Of Bas word opgetrommelt om engels mailtjes of mededelingen te checken op spelling. Ook interieur verhuizen en ventilatoren repareren met plakband blijkt tot mijn takenpakket te horen.
Halverwege de week vroeg mijn manager of ik haar kon helpen. Ik zei natuurlijk, voor ik wist wat het was. Toen vertelde ze dat ik voor de komende 2 weken terug maar naar de executive lounge (zie vorige verhaal). Toen werd ik minder enthousiast. Omdat ik hier na 5 dagen wel het belangrijkste geleerd had en niet t idee had dat hier nog uitdaging in zou zitten. Toen ik daarna nog hoorde dat ik t weekend werd ingeroosterd en kwam te werken voor iemand die 2 weken vakantie had opgenomen werd t allemaal nog iets minder. Toen ik hier op een Nederlandese manier (ontzettend direct) om uitleg over vroeg. Werd dit niet dit niet echt gewaardeerd. Het woord "vragen" komt namelijk niet voor in t woordenboek van chinezen. Het woord "volgen" staat hier echter met hoofdletters in elk woordenboek. Na me een ochtendje gefrusteerd te hebben gevoeld over dit cultuur verschil, merkte ik weer hoe snel t woord door t hotel gaat. Aangezien ik tegen collega nummer 1 had gevraagd waarom dit of dat zo was (vragen stellen; no good). Kreeg ik tijdens de lunch (nog geen 1.5 uur later) van 2 andere collegas een smsje waarom ik zo ongelukkig was en of dit kwam omdat er ze weinig te doen was.
Niet dat ik echt ongelukkig was, maar aangezien ik op al mijn vragen maar één antwoord kreeg (namelijk: "om t zo is" of andere zinnen in t engels die op t zelfde neerkomen) dacht de meeste dat ik doodongelukkig was, terwijl di frustratie was. Na een goed nederlands gesprek en een gesprek met mijn wel begrijpende collega was de frustratie bijna helemaal weg en begon t me helemaal duidelijk te worden. Wil ik deze stage zonder al te veel frustratie door komen dan kon ik maar beter ja en amen zeggen en meegaan met de stroom en persoonlijke frustraties vooral niet te uiten in welke vorm dan ook. Gevolg; mensen die vragen hoe t met gaat krijgen t standaard antwoord dat t prima gaat en ik me nooit beter heb gevoelt. Dit is natuurlijk volkomen eerlijk, want om 05:45 moeten opstaan na een nacht weinig tot niets te hebben geslapen door tandpijn is natuurlijk een van mijn hobbies.
Oke genoeg frustratie, haha. Mensen maak je vooral niet druk, t gaat echt wel goed met me. Want al t hierboven beschrevene weegt niet op tegen de gekke dingen die ze hier doen en cultuur noemen. Ik schijn namelijk na de honeymoon fase nu in de fase van irritatie en frustratie te zitten. Ik schijn inzake cultuurshock dus de gebaande paden te volgen.
Genoeg ellende..tijd voor leuke dingen. Verjaardagen, bruiloften KTV'en drinken met de hotel manager (een hierarchisch niveau onder de belangrijkste man van t hotel). Verjaardag; een van de mannen van de afdeling concierge had ons uitgenodigt voor de verjaardag bij hem thuis. Aangezien wij niet wisten waar t was, werd dit door de telefoon aan de taxi chauffeur uitgelegt. Toen deze ergens midden in een wijk stopte belde wij onze collega of we op t goede spoor waren. Toen hij tussen een aantal flats vandaan kwam wisten we dat t goed zat. Zijn leven speelde zich af in flat nummer 3 van ? op verdieping 4. Waar t licht in t trappenhuis werkt door middel van stampen op de vloer en hopen dat t blijft branden tot je op de verdieping bent waar je moet zijn. Na dat we als VIP's ontvangen waren en iedereen na uren wachten ook eindelijk kon gaan eten begonnen wij ons meer ongemakkelijk te voelen. Aangezien we met collegas zaten te eten (erg lekker, erg lokaal en erg spicy) en zijn vriengen in een ander kamertje zaten. Aangezien de jarige ook extra bier had gekocht speciaal voor ons en de verjaardagstaart niet voor iedereen was. Ook waren robin en ik enige die uit glas dronken ipv papier bekers. Na een avondje ongemakkelijk, maar gezellig gezeten te hebben, werd tegen onze wil in de taxi voor ons betaald en barste de jarige(man; 23 jaar, enigzins aangeschoten) in huilen uit omdat zijn westerse vrienden naar huis moesten.
Waarschijnlijk was dit de eerste en laatste verjaardag waar we naar toe gaan, t was gezellig, maar we hebben t idee dat we de levens van de mensen hier aan t verstoren zijn. En soms is t daarom beter om dingen te laten.
Nu wil ik nog wel iets vertellen over een bruiloft, maar dan word t wel erg langdradig allemaal. Daarom verwijs ik graag door naar http://vanzuyleninxian.waarbenjij.nu/. Het enige dat ik er over kan vertellen is dat mijn collega (engelse naam: smile) ontzettend ontroert leek toen wij aan de beurt waren om met haar te ganbei'en (proosten). Of dit kwam door de toasts van hiervoor of omdat wij westerlingen op haar bruiloft waren geweest weet ik niet. Dat t me aangreep is iets dat zeker is.
We hebben ons prima vermaakt door lekker te eten, te kletsen te slagen in t onder de tafel drinken van onze tafelgenoten. Met t goedje "beijou", een drankje van 50%. Een drankje dat goed inslaat na een avondje stappen, haha.
Voordat ik t vergeet, er word natuurlijk ook in t weekend vooral buiten de deur gegeten in de bekende en minder bekende restaurants van de stad, waar t we iedere keer weer genieten. Natuurlijk word er ook genoeg gedronken in een van de betere clubs van Xi'an (1+1 en Salsa zijn favoriet). Hetgeen voor mij als student niet geheel onbelangrijk is. Dit alles mede mogelijk gemaakt door Toeristenbureau I&S en Dhr. Van Zuylen, van Eventbureau R&B voor events en entertainment.
er is nog genoeg te vertellen, maar dat bewaar ik voor t volgende verhaal. Zoals een theatershow over de geschiedenis van de stad met zang, dans en ander entertainment om van te genieten en soms je oren voor te beschermen. (wanneer de man met 3000 jaar oude panfluit de show wil stelen). Dit belooft weer genoeg voor een volgend verhaal uit de avonturenbundel van Bas Wilbers en de avonturen uit t land waar de film "space jam" nog steeds een kaskraker is.
graag lees ik jullie reacties en ben ik altijd beniewd naar hoe t met jullie gaat. voor de andere verhalen en foto's uit deze stad, waarbij iedere hoek van de straat weer een andere werelddeel lijkt, zijn de sites van Inge, Silvana en Robin nog altijd prima en zelfs voor mij leuk om te lezen.
Zaijian,
Bus/Boss/Boas/Bash/Bass..(ik ben gestopt met hopen dat er chinezen zijn die mijn naam kunnen uitspreken zoals dit oorspronkelijk bedoelt is) Het is t zelfde als mijn uitspraak van de chinese taal. T lijkt er wel en t is ook bijna goed, alleen t betekend TOTAAL iets anders.
allereerst bedankt voor alle leuke reactie op de site en alle mailtjes. Ik heb vernomen dat er ook nog kaartjes onderweg zijn naar het verre oosten, erg leuk allemaal.! Voor de mensen die iets opsturen, het kan tot 2 weken of langer duren voordat t hier arriveerd.
de titel heeft niks met t verhaal te maken, haha, maar ik kon werkelijk niks bedenken om dit verhaal samen te vatten. En na 4 weken in china te leven mis ik geen van de dingen in de titel van t verhaal. Maar een een goede boerenkoolstamppot met een gelderse rookworst zou geen gek idee zijn.
even over stage, dat is ten slotte de reden dat ik hier naar toe vertrokken ben, al vergeet ik dit soms (lees: je realiseerde je t best als je op zaterdagmorgen rond de klok van 10 word gewekt door een stel chinese lolbroeken die vuurwerk aan t afsteken zijn. De welbekende rode matten die de chinezen in NL ook hebben. Alleen hier knallen ze harder en iedere week. Het feit dat t vaak om een bruiloft gaat maak t minder erg, aangezien er weer 2 mensen de dag van hun leven hebben) Over een chinese/nederlandse bruiloft dalijk meer. Het gaat tenslotte om stage..
Afgelopen week heb ik 4 dagen meegedraait op de afdeling reserveringen. Het aannemen van telefoontjes zat er nog niet in, omdat mijn chinees nog "net" niet van voldoende niveau is om de mensen te woord te staan. Het ging voornamelijk om de afdeling te begrijpen. Aangezien k dit redelijk snel door had kon lekker meewerken met mijn 2 vrouwlijke collegas. Gedurende de uitleg kwamen er toevallig een aantal manlijke collegas voorbij lopen. Van heb kreeg ik de titel "lucky man", aangezien ik tussen mijn collegas in mocht zitten. De General Manager, aka big boss, droeg me op aan t eind van de week een verslag in te leveren om te zien wat ik had allemaal had geleerd. Aangezien hij in mijn positie niet veel zou leren zei hij (Ik moest van hem vooral voor me kijken naar t computer scherm, en niet continue naar links en rechts, waar mijn 2 collegas zaten. Wel gaf hij toe dat hij waarschijnlijk t zelfde zou doen in mijn posities, haha.). Nadat ze me hadden uitgelegt hoe het invoeren van reserveringen in zijn werk ging, was ik de hele morgen bezig. Aangezien zij dit al bijna een jaar doen en t simpele invoer werk hen de keel een beetje uithangt mocht ik t van ze overnemen. Ze snapte ook niet waarom ik (letterlijk) stond te springen om dit enigzins eenvoudige werk te doen. Ik probeerde ze uit te leggen t na 2 weken mee kijken en een beetje mee helpen wel fijn was om eindelijk langer dan een uur met iets bezig te zijn. Ze droegen dit werk natuurlijk maar al te graag over en zo was iedereen blij.
Nadat ik dit onder de knie had en weinig fouten maakte mocht ik meer en meer doen. Invoeren van groepen, aanvragen van vervoer, opbergen van hard-copy reserveringen en voelde ik me onderdeel van de afdeling. Het invoeren van gegevens brengt leuke dingen met zich mee. Een groep van gasten uit India is even leuk als lastig, namen als: Arokiamaryjayachandra en muthukumarasamay (geen link met de film harold en kumar) leverde dan ook hilarische momenten op. Ik heb mijn collegas ook gevraagt om te bellen wanneer deze mensen in t hotel aankomen, het lijkt me wel interessant om deze mensen te ontmoeten. Leuk is t ook om te weten dat ik "gelukkig" alleen de achternamen hoefde in te voeren. Natuurlijk is t leuk om te weten of de voornamen net zo interessant zijn, maar aangezien mij shifts van 10am tot 7pm waren, was dit beter voor de productiviteit.
Aangezien t in t hele hotel low season is. Kwam t ook op deze afdeling voor dat t rustig was. Dat is er altijd wel iemand geintresseerd in een lesje engels, spaans of frans. Of Bas word opgetrommelt om engels mailtjes of mededelingen te checken op spelling. Ook interieur verhuizen en ventilatoren repareren met plakband blijkt tot mijn takenpakket te horen.
Halverwege de week vroeg mijn manager of ik haar kon helpen. Ik zei natuurlijk, voor ik wist wat het was. Toen vertelde ze dat ik voor de komende 2 weken terug maar naar de executive lounge (zie vorige verhaal). Toen werd ik minder enthousiast. Omdat ik hier na 5 dagen wel het belangrijkste geleerd had en niet t idee had dat hier nog uitdaging in zou zitten. Toen ik daarna nog hoorde dat ik t weekend werd ingeroosterd en kwam te werken voor iemand die 2 weken vakantie had opgenomen werd t allemaal nog iets minder. Toen ik hier op een Nederlandese manier (ontzettend direct) om uitleg over vroeg. Werd dit niet dit niet echt gewaardeerd. Het woord "vragen" komt namelijk niet voor in t woordenboek van chinezen. Het woord "volgen" staat hier echter met hoofdletters in elk woordenboek. Na me een ochtendje gefrusteerd te hebben gevoeld over dit cultuur verschil, merkte ik weer hoe snel t woord door t hotel gaat. Aangezien ik tegen collega nummer 1 had gevraagd waarom dit of dat zo was (vragen stellen; no good). Kreeg ik tijdens de lunch (nog geen 1.5 uur later) van 2 andere collegas een smsje waarom ik zo ongelukkig was en of dit kwam omdat er ze weinig te doen was.
Niet dat ik echt ongelukkig was, maar aangezien ik op al mijn vragen maar één antwoord kreeg (namelijk: "om t zo is" of andere zinnen in t engels die op t zelfde neerkomen) dacht de meeste dat ik doodongelukkig was, terwijl di frustratie was. Na een goed nederlands gesprek en een gesprek met mijn wel begrijpende collega was de frustratie bijna helemaal weg en begon t me helemaal duidelijk te worden. Wil ik deze stage zonder al te veel frustratie door komen dan kon ik maar beter ja en amen zeggen en meegaan met de stroom en persoonlijke frustraties vooral niet te uiten in welke vorm dan ook. Gevolg; mensen die vragen hoe t met gaat krijgen t standaard antwoord dat t prima gaat en ik me nooit beter heb gevoelt. Dit is natuurlijk volkomen eerlijk, want om 05:45 moeten opstaan na een nacht weinig tot niets te hebben geslapen door tandpijn is natuurlijk een van mijn hobbies.
Oke genoeg frustratie, haha. Mensen maak je vooral niet druk, t gaat echt wel goed met me. Want al t hierboven beschrevene weegt niet op tegen de gekke dingen die ze hier doen en cultuur noemen. Ik schijn namelijk na de honeymoon fase nu in de fase van irritatie en frustratie te zitten. Ik schijn inzake cultuurshock dus de gebaande paden te volgen.
Genoeg ellende..tijd voor leuke dingen. Verjaardagen, bruiloften KTV'en drinken met de hotel manager (een hierarchisch niveau onder de belangrijkste man van t hotel). Verjaardag; een van de mannen van de afdeling concierge had ons uitgenodigt voor de verjaardag bij hem thuis. Aangezien wij niet wisten waar t was, werd dit door de telefoon aan de taxi chauffeur uitgelegt. Toen deze ergens midden in een wijk stopte belde wij onze collega of we op t goede spoor waren. Toen hij tussen een aantal flats vandaan kwam wisten we dat t goed zat. Zijn leven speelde zich af in flat nummer 3 van ? op verdieping 4. Waar t licht in t trappenhuis werkt door middel van stampen op de vloer en hopen dat t blijft branden tot je op de verdieping bent waar je moet zijn. Na dat we als VIP's ontvangen waren en iedereen na uren wachten ook eindelijk kon gaan eten begonnen wij ons meer ongemakkelijk te voelen. Aangezien we met collegas zaten te eten (erg lekker, erg lokaal en erg spicy) en zijn vriengen in een ander kamertje zaten. Aangezien de jarige ook extra bier had gekocht speciaal voor ons en de verjaardagstaart niet voor iedereen was. Ook waren robin en ik enige die uit glas dronken ipv papier bekers. Na een avondje ongemakkelijk, maar gezellig gezeten te hebben, werd tegen onze wil in de taxi voor ons betaald en barste de jarige(man; 23 jaar, enigzins aangeschoten) in huilen uit omdat zijn westerse vrienden naar huis moesten.
Waarschijnlijk was dit de eerste en laatste verjaardag waar we naar toe gaan, t was gezellig, maar we hebben t idee dat we de levens van de mensen hier aan t verstoren zijn. En soms is t daarom beter om dingen te laten.
Nu wil ik nog wel iets vertellen over een bruiloft, maar dan word t wel erg langdradig allemaal. Daarom verwijs ik graag door naar http://vanzuyleninxian.waarbenjij.nu/. Het enige dat ik er over kan vertellen is dat mijn collega (engelse naam: smile) ontzettend ontroert leek toen wij aan de beurt waren om met haar te ganbei'en (proosten). Of dit kwam door de toasts van hiervoor of omdat wij westerlingen op haar bruiloft waren geweest weet ik niet. Dat t me aangreep is iets dat zeker is.
We hebben ons prima vermaakt door lekker te eten, te kletsen te slagen in t onder de tafel drinken van onze tafelgenoten. Met t goedje "beijou", een drankje van 50%. Een drankje dat goed inslaat na een avondje stappen, haha.
Voordat ik t vergeet, er word natuurlijk ook in t weekend vooral buiten de deur gegeten in de bekende en minder bekende restaurants van de stad, waar t we iedere keer weer genieten. Natuurlijk word er ook genoeg gedronken in een van de betere clubs van Xi'an (1+1 en Salsa zijn favoriet). Hetgeen voor mij als student niet geheel onbelangrijk is. Dit alles mede mogelijk gemaakt door Toeristenbureau I&S en Dhr. Van Zuylen, van Eventbureau R&B voor events en entertainment.
er is nog genoeg te vertellen, maar dat bewaar ik voor t volgende verhaal. Zoals een theatershow over de geschiedenis van de stad met zang, dans en ander entertainment om van te genieten en soms je oren voor te beschermen. (wanneer de man met 3000 jaar oude panfluit de show wil stelen). Dit belooft weer genoeg voor een volgend verhaal uit de avonturenbundel van Bas Wilbers en de avonturen uit t land waar de film "space jam" nog steeds een kaskraker is.
graag lees ik jullie reacties en ben ik altijd beniewd naar hoe t met jullie gaat. voor de andere verhalen en foto's uit deze stad, waarbij iedere hoek van de straat weer een andere werelddeel lijkt, zijn de sites van Inge, Silvana en Robin nog altijd prima en zelfs voor mij leuk om te lezen.
Zaijian,
Bus/Boss/Boas/Bash/Bass..(ik ben gestopt met hopen dat er chinezen zijn die mijn naam kunnen uitspreken zoals dit oorspronkelijk bedoelt is) Het is t zelfde als mijn uitspraak van de chinese taal. T lijkt er wel en t is ook bijna goed, alleen t betekend TOTAAL iets anders.
-
23 Maart 2009 - 14:32
Patrick:
Mooi verhaal weer Bas. En als je die curve van de cultuurschok volgt weet je ook dat de humorous stage en vooral de In-Sync stage er bijna aankomen! Dat zijn mooie vooruitzichten toch! :)
Succes ermee! -
23 Maart 2009 - 15:21
Pim:
Hey Boss!!
Ja ik deel je frustraties ook hoor. Er is gewoon weinig te doen voor westerlingen behalve al de foreign guests lastig vallen met enquetes. Maar dat proces heb ik ook even gestaakt, want de mensen worden nu al bang als ik ze alleen maar aankijk. Ze denken dan: "mijn god niet NOG een enquete."
Verder heb ik meer een 'genieten' instelling ingenomen en dat heeft wel effect op de collega's enzo. Want die worden daar ook wat rustiger van en tot mijn grote verbazing mocht ik dus afgelopen vrijdagmiddag ineens een C/I doen samen met de assistant manager! Dus HEB GEDULD is het advies :)
Groetjes vanuit SHANGHAI! -
23 Maart 2009 - 15:44
Eva De Rek:
Hoi Bas,
waar haal je toch de tijd vandaan om iedere keer die mega lange verhalen te schrijven? ik heb daar echt geen lang genoege internetverbinding voor ;)
Haha, maar dat van die '
cultuurshock' herken ik ook wel hoor, Als ik hier in Thailand ook maar aan een discussie wil beginnen, lopen ze gewoon weg! geen heel groot probleem, maar wel irritant. Zo zijn er nog wel meer dingen, maar ach, dat wisten we van tevoren, toch?
Iig succes met de komende twee weken weer op de executive lounge!
x Eva -
23 Maart 2009 - 16:01
John Mulder:
Nie te nouw kijke;) -
23 Maart 2009 - 16:50
Broer:
Goed verhaal! Ze zijn inderdaad wel een beetje lang, maar daarom niet minder interessant om te lezen..!!
Keep up the good work over there!
Rob -
23 Maart 2009 - 17:03
Mama:
Hoi Bas,
Gaat lekker in China begrijp ik. Gewoon jezelf blijven en op je werk een beetje aan de cultuur aanpassen.
Verhaal van Robin heb ik ook gelezen. de fotoos van Inge gezien, dus ik ben weer up to date.
Sucses de komend weken
Liefs mama -
23 Maart 2009 - 18:46
Victorine:
Bas wat een super idee met die flessen. Maar helaas...
Ook hier vinden jullie samen wel weer een oplossing voor. Fijn dat het zo goed gaat met jullie.
Succes met alles.
groetjes Victorine -
24 Maart 2009 - 09:18
Anne-Lou:
Hee Boss!
Haha heb daarnet Inge en Robin's verhalen ook gelezen, klinkt echt zo heerlijk allemaal! Volgens mij zijn jullie vieren wel 'n goed team toch?! Balen dat je werk niet zo interessant is.. Hoop wel dat je er straks tegen het einde voldoende uit hebt kunnen halen voor jezelf!
Kan je btw nog wel even jaloers maken want heb namelijk gisteren boerenkool gegeten met een gehaktbal haha wat een toeval! Ik zal kijken of ik wat voor je mee kan nemen voor half april oké?
KUS
BTW in Shanghai zit wel 'n tent waar je zuurkool met rookworst kunt krijgen, misschien kunnen we daar eten als jullie komen?! ;) -
24 Maart 2009 - 11:08
Fanny:
Hey Bas,
Je hebt weer een mooi verhaal op papier (of naja het beeldscherm;)) gekregen. Vind het echt leuk om je belevenissen te lezen over je stage en die daarbuiten.
Geniet er nog maar van, want voor je het weet is het avontuur alweer voorbij.
xxx Fanny -
24 Maart 2009 - 11:48
Dennis:
Ze hebben ook echt niks teveel gezegf op school he dat je geduldig moet zijn. Maar goed, hoewel even gefrustreerd, dat is aan jou wel besteed;-) En wat een stel kuddedieren zijn die chinezen toch als je dat zo leest. Wel mooi om te horen dat het verder echt een mooi avontuur is. Het is dan ook wel duidelijk dat je de tijd niet hebt om een lang verhaal kort te maken, of gewoon te veel te vertellen, hehe!
Goed om zo up-to-date te blijven:) -
26 Maart 2009 - 00:08
Bbbbbbbblaze:
Bas jonge het is maar goed dat je in nederland niet iedere dag zo'n verhaal hoeft te schrijven. Lang jonge maar ik heb er wel een goed beeld door gekregen. nou ja goed, een duidelijk beeld iig. irritante kutchinezen ;)
Hou het heel daar in China en bewandel de gebaande paden maar wees ook niet bang om onverwacht uit de hoek te komen! shock n suprise ;)
laterss -
26 Maart 2009 - 22:40
Neef Rick:
halleeeee neef jonge!!!!!!!
Hoe ist nou?
Alweer een maand weg. Bevalt het allemaal nog goed? Mis je hollandia eem beetje;)?..
Succes nog daaro.
Greetz -
27 Maart 2009 - 20:01
Ans:
Hoi Bas
Het zijn echt leuke en lange verhalen die je elke keer schrijft. Prachtig maar ga je ook nog foto's op je eigen site zetten?
Is altijd leuk voor straks. Kun je alles in boekvorm bestellen en dan heb je meteen ook een mooi aandenken.
Succes -
04 April 2009 - 09:06
Hoi Bas:
We hebben de visa binnen over twee maanden vertrekken we naar jou. Dus het aftellen kan beginnen.
Liefs mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
